«Բոլոր գիրքը Աստուծոյ շունչն է» (Բ. Տիմոթէոս 3։16, Արեւմտահայերէն Աստուածաշունչ)։

Գոհացուցիչ պատասխաններ՝ կեանքի կարեւոր հարցումներու շուրջ (Առակաց 2։1-5)։

Վստահելի ուղղութիւն՝ առօրեայ կեանքին մէջ (Սաղմոս 119։105)։

Իսկական յոյս՝ ապագային համար (Հռովմայեցիս 15։4)։

Այո՛, նուազագոյնը երեք պատճառներով.

• Հիանալի ներդաշնակութիւն։ Սուրբ Գիրքը գրուած է աւելի քան 1600 տարիներու ընթացքին, շուրջ 40 անհատներու կողմէ։ Թէեւ անոնցմէ շատերը բնաւ իրար չտեսան, սակայն ամբողջ գիրքը ներդաշնակ է եւ մէկ նիւթի շուրջ կը դառնայ։

• Անկեղծ գրողներ։ Աշխարհիկ պատմաբաններ յաճախ իրենց ժողովուրդին պարտութիւնները չեն արձանագրեր։ Ասոր հակառակը, Սուրբ Գիրքը գրի առնողները անկեղծօրէն արձանագրեցին թէ՛ իրենց եւ թէ իրենց ազգին թերացումները (Բ. Մնացորդաց 36։15, 16. Սաղմոս 51։1-4)։

• Վստահելի մարգարէութիւն։ Սուրբ Գիրքը նախագուշակած էր թէ վաղեմի Բաբելոն քաղաքը պիտի կործանէր, յիշեալ դէպքէն շուրջ 200 տարի առաջ (Եսայի 13։17-22)։ Անիկա ոչ միայն յայտնեց թէ Բաբելոնը ի՛նչ կերպով պիտի իյնար, այլ նոյնիսկ զայն նուաճողին անո՛ւնը նշեց (Եսայի 45։1-3)։

  Սուրբ Գիրքին մէջ նշուած ուրիշ շատ մը մարգարէութիւններ կատարուած են ամենայն մանրամասնութեամբ։ Եւ ճիշդ ա՛յս է որ կ’ակնկալենք Աստուծոյ Խօսքէն (Բ. Պետրոս 1։21)։