”Kabèh sing ditulis ing Kitab Suci asalé saka Gusti Allah.”​—2 Timotius 3:16, Terjemahan Donya Anyar.

Liwat Alkitab, njenengan isa

éntuk jawaban saka pertanyaan sing penting, misalé ”Apa sebabé awaké dhéwé susah?” lan ”Piyé carané bèn isa bahagia?” (Wulang Bebasan 2:1-5),

éntuk tuntunan sing isa dipercaya (Mazmur 119:105),

nduwé harapan sing mesthi bakal kelakon (Roma 15:4).

Alesané ana telu:

• Isiné nyambung saka ngarep tekan mburi. Alkitab ditulis saksuwéné 1.600 taun. Sing nulis Alkitab ana 40. Akèh-akèhé wong-wong kuwi ora padha kenal. Ning, isiné Alkitab isa tetep nyambung saka ngarep tekan mburi.

• Isiné apa anané. Wong-wong biasané seneng nutup-nutupi kesalahané. Ning, sing nulis Alkitab kuwi jujur. Nèk dhèwèké utawa bangsané salah, kesalahané ya tetep ditulis ing Alkitab.​—2 Babad 36:15, 16; Mazmur 51:1-4.

• Ramalané mesthi kelakon. Contoné, Alkitab ngramalké nèk kutha Babilon bakal dikalahké. Malah, Alkitab ya nyebutké carané kutha kuwi dikalahké lan sapa sing bakal ngalahké. Kabèh kuwi kelakon 200 taun bar kuwi ditulis.​—Yésaya 13:17-22; 45:1-3.

  Ana akèh ramalan ing Alkitab sing wis kelakon. Kuwi bukti nèk Alkitab asalé saka Gusti Allah.​—2 Pétrus 1:21.