IN 1970 het argeoloë ’n erg gebrande boekrol ontdek by Ein Gedi, Israel, naby die westelike oewer van die Dooie See. Hulle het die boekrol ontdek terwyl hulle ’n sinagoge opgegrawe het, wat afgebrand het toe die dorpie waarskynlik in die sesde eeu HJ vernietig is. Die boekrol was in so ’n slegte toestand dat dit nie gelees kon word nie; dit kon nie eens oopgerol word sonder om dit te beskadig nie. Maar danksy ’n driedimensionele skandeerder is die boekrol as ‘t ware “oopgerol”. En met behulp van nuwe digitale beeldsagteware kan die inhoud gelees word.

Wat het hierdie skandering aan die lig gebring? Die boekrol is ’n Bybelse teks. Die deel wat oorgebly het, bevat party verse uit die begin van die boek Levitikus. God se persoonlike naam in Hebreeus verskyn in hierdie verse, in die vorm van die Tetragrammaton. Die ontdekking dateer blykbaar uit die tydperk tussen 50 HJ en 400 HJ, wat dit die oudste Hebreeuse Bybelboekrol maak wat sedert die Qumran-manuskrip ontdek is. Gil Zohar het in The Jerusalem Post geskryf dat daar, voordat die Ein Gedi-boekrol ontdek is, ’n 1 000 jaar gaping was tussen die oudste Bybelmanuskripte, die Dooie See-rolle (wat dateer uit ongeveer 100 VHJ) en die tweede oudste manuskripte, die Aleppo-kodeks (wat dateer uit ongeveer 930 HJ). Volgens die deskundiges toon hierdie boekrol wat oopgerol is, virtueel dat die Masoretiese teks van die Tora “getrou bewaar is oor die eeue en dat foute van kopiiste nie ingesluip het nie”.