PRINSIPYO SA BIBLIYA: ‘Ipadayon . . . ang kinabubut-on nga pagpasaylo sa usag usa kon ang usa adunay reklamo batok sa lain. Ingon nga si Jehova kinabubut-on nga nagpasaylo kaninyo, buhata usab ninyo ang ingon.’—Colosas 3:13.

Unsay kahulogan niini? Sa Bibliya, ang sala gipakasama sa utang ug ang pagpasaylo gitandi sa pagpapas sa utang. (Lucas 11:4) Usa ka reperensiya miingon nga sa Kasulatan, ang Gregong pulong nga gihubad ug “magpasaylo” nagkahulogag “paglimot sa utang pinaagi sa dili pagpaningil niana.” Busa, kon atong pasayloon ang nakasala nato, dili na ta magdahom nga duna pa siyay himoon aron maulian ang atong gibati. Ang pagkaandam nato nga mopasaylo wala magpasabot nga gikonsentir nato ang dili maayong panggawi o atong gibalewala ang kasakit nga gipahinabo niana kanato. Hinunoa, gusto lang nato nga dili na mayugot, bisag daw makataronganon ang atong “reklamo.”

Praktikal pa ba kini? Kay dili man hingpit, makasala gyod ta. (Roma 3:23) Busa mas maalamong pasayloon nato ang uban, kay sa umaabot kinahanglan sab tingali ta nilang pasayloon. Dugang pa, kon magpasaylo ta, kita makabenepisyo. Sa unsang paagi?

Kon maghambin tag kasuko ug kayugot—ug dili magpasaylo—gipasakitan nato ang atong kaugalingon. Ang maong dili maayong pagbati makawala sa atong kalipay, makahatag natog limitasyon, ug makapahimo natong miserable. Makapameligro usab kini sa atong panglawas. Matod sa report ni Dr. Yoichi Chida ug ni Andrew Steptoe nga propesor sa psychology diha sa Journal of the American College of Cardiology: “Nakaplagan bag-o lang nga ang kasuko ug pagdumot nalangkit sa CHD [coronary heart disease, o sakit sa kasingkasing].”

Sa laing bahin, tagda ang mga kaayohan sa pagpasaylo. Kon kinabubut-on tang magpasaylo sa uban, motunhay ang panaghiusa ug kalinaw, busa mapanalipdan ang maayong relasyon. Labaw sa tanan, atong gipamatud-an nga gisundog nato ang Diyos, kinsa kinabubut-ong nagpasaylo sa mahinulsolong mga makasasala ug nagdahom nga mosundog ta niya.—Marcos 11:25; Efeso 4:32; 5:1.