1. Οι σκέψεις μου, Ιεχωβά,

και της καρδιάς ο στοχασμός

εσένα ας ευαρεστούν,

κι ας είμαι πάντα σταθερός.

Τη νύχτα έγνοιες ζοφερές

αν μου βαραίνουν το μυαλό,

εσένα σκέφτομαι ξανά

και καθετί που είν’ ορθό.

2. Αυτά που είναι καθαρά,

ενάρετα κι αληθινά

τα σκέφτομαι και ηρεμώ,

μου γαληνεύουν την καρδιά.

Πολύτιμες οι σκέψεις σου!

Αδύνατον να μετρηθούν!

Γι’ αυτό, ας τις στοχάζομαι.

Είθε να με απορροφούν.