«Στο γυμνάσιο, κανένα παιδί δεν με έκανε παρέα, και αυτό με πλήγωνε. Όταν λοιπόν πήγα στο λύκειο, άλλαξα εμφάνιση και συμπεριφορά—εννοείται προς το χειρότερο. Ήθελα τόσο απεγνωσμένα να βρω παρέα ώστε ενέδωσα στην πίεση από τους συνομηλίκους μου, με την ελπίδα να με αποδεχτούν τα άλλα παιδιά».—Τζένιφερ, 16 χρονών. *

Εσύ αντιμετωπίζεις πίεση από τους συνομηλίκους σου; Αν ναι, αυτό το άρθρο θα σε βοηθήσει να τη διαχειριστείς.

Εξαιτίας της πίεσης των συνομηλίκων, καλοί άνθρωποι μπορεί να κάνουν κακά πράγματα.

«Οι κακές συναναστροφές φθείρουν τις ωφέλιμες συνήθειες».—1 Κορινθίους 15:33.

«Μπορεί να ξέρουμε ότι κάτι είναι κακό, αλλά όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια τέτοια κατάσταση, τα συναισθήματά μας μάς τυφλώνουν και προσπαθούμε να ευχαριστήσουμε τους άλλους!»—Ντέινα.

Δεν είναι μόνο οι άλλοι που σε πιέζουν.

«Όταν θέλω να κάνω το σωστό, το κακό είναι παρόν σε εμένα».—Ρωμαίους 7:21.

«Πολλές φορές η πίεση έρχεται από τον ίδιο μου τον εαυτό. Εγώ είμαι αυτή που επιθυμεί τα πράγματα για τα οποία μιλάνε τα άλλα παιδιά και τα παρουσιάζουν τόσο συναρπαστικά».—Νταϊάνα.

Αν αντισταθείς στην πίεση, θα μπορείς να καμαρώνεις για αυτό.

«Να διακρατείτε αγαθή συνείδηση».—1 Πέτρου 3:16.

«Παλιά μου ήταν πολύ δύσκολο να αντισταθώ στην πίεση από τους συνομηλίκους μου, αλλά τώρα δεν φοβάμαι να διαφέρω και μένω σταθερή στις αποφάσεις μου. Το να πέφτεις για ύπνο με καθαρή συνείδηση δεν συγκρίνεται με τίποτα».—Κάρλα.

Όταν οι συνομήλικοί σου σε πιέζουν να κάνεις κάτι κακό, δοκίμασε τα εξής:

Ζύγισε τις συνέπειες. Ρώτησε τον εαυτό σου: “Τι θα γίνει αν ενδώσω και μετά μαθευτεί αυτό που έκανα; Τι θα σκεφτούν οι γονείς μου; Πώς θα νιώσω εγώ;”—Βιβλική αρχή: Γαλάτες 6:7.

«Οι γονείς μου μού κάνουν ερωτήσεις όπως: “Αν ενδώσεις, τι μπορεί να σου συμβεί;” Με βοηθούν να αντιληφθώ πώς μπορεί η πίεση των συνομηλίκων να με οδηγήσει στον κακό δρόμο».—Ολίβια.

Να ενισχύεις τις πεποιθήσεις σου. Ρώτησε τον εαυτό σου: “Γιατί πιστεύω ότι αυτή η συμπεριφορά βλάπτει, είτε εμένα είτε τους άλλους;”—Βιβλική αρχή: Εβραίους 5:14.

«Όταν ήμουν μικρή, απαντούσα συνήθως με ένα όχι ή με δυο λόγια. Τώρα όμως είμαι σε θέση να εξηγήσω καθαρά γιατί θα κάνω ή δεν θα κάνω κάτι. Είμαι σταθερή στις πεποιθήσεις μου για το τι είναι καλό και τι κακό. Η απάντηση που δίνω είναι δική μου—δεν μου την υπαγορεύει κάποιος άλλος».—Ανίτα.

Σκέψου την ταυτότητά σου. Ρώτησε τον εαυτό σου: “Τι άνθρωπος θέλω να είμαι;” Έπειτα σκέψου την πίεση που αντιμετωπίζεις και αναρωτήσου: “Τι θα έκανε ένας τέτοιος άνθρωπος σε μια τέτοια περίπτωση;”—Βιβλική αρχή: 2 Κορινθίους 13:5.

«Είμαι ευχαριστημένη με αυτό που είμαι, οπότε δεν με νοιάζει ιδιαίτερα τι σκέφτονται οι άλλοι για εμένα. Άλλωστε, στους περισσότερους αρέσει να κάνουν παρέα με τον πραγματικό μου εαυτό».—Αλίσια.

Να βλέπεις μπροστά. Αν πηγαίνεις σχολείο, σε λίγα χρόνια—ή ίσως και μήνες—αυτά ακριβώς τα άτομα που προσπαθείς τώρα να εντυπωσιάσεις μπορεί να μην είναι καν κομμάτι της ζωής σου.

«Κοίταξα μια φωτογραφία από το σχολείο, και υπήρχαν συμμαθητές μου που δεν θυμόμουν καλά καλά το όνομά τους. Όταν όμως ήμασταν στο σχολείο, η γνώμη τους μετρούσε για εμένα περισσότερο από το να μείνω σταθερή στις πεποιθήσεις μου. Τι χαζή που ήμουν!»—Ντον, τώρα 22 χρονών.

Προετοιμάσου. Η Γραφή λέει: «Να γνωρίζετε πώς πρέπει να απαντάτε στον καθένα».—Κολοσσαείς 4:6.

«Οι γονείς μου βοηθούν την αδελφή μου και εμένα να σκεφτόμαστε διάφορα σενάρια, και μετά τα αναπαριστούμε ώστε όταν αντιμετωπίσουμε στ’ αλήθεια μια τέτοια κατάσταση να ξέρουμε τι να κάνουμε».—Κριστίν.