اولین ۶۰ دقیقهٔ زندگی نوزاد از اهمیت خاصّی برخوردار است.‏ چرا؟‏ چون رابطه و پیوند عاطفی مادر به نوزادش در این زمان حساس به شدّت بر رشد فرزند اثر دارد.‏ *

چه چیز باعث می‌شود که مادر با مهر و عطوفت از نوزادش مراقبت کند؟‏ به گفتهٔ پروفسور جانِت کِرِن‌شو * «بعد از زایمان تماس بدنی مادر با نوزاد،‏ نگاه به او و دادن شیر به او» سطح هورمون اکسیتوسین را در او بالا می‌برد و حس مادری در او افزایش می‌یابد.‏ هورمون دیگری نیز در بدن مادر ترشح می‌شود که باعث می‌شود «مادر به نیازهای نوزادش واکنش نشان دهد» و رابطهٔ قوی‌تری با یکدیگر داشته باشند.‏ حال چرا تأمّل بر این موضوع اهمیت دارد؟‏

طراح این پیوند عاطفی لطیف بین مادر و فرزند،‏ یَهُوَه خدا * آفریدگار مهربان ماست.‏ داوود پیامبر در مورد خدا گفته است:‏ «ای خداوند،‏ این تو بودی که مرا از رحم مادرم بدنیا آوردی.‏ وقتی هنوز در آغوش مادرم بودم،‏ تو از من مراقبت نمودی.‏ از شکم مادرم،‏ تو خدای من بوده‌ای و مرا حفظ کرده‌ای.‏»—‏مزمور ۲۲:‏۹،‏ ۱۰‏،‏ ترجمهٔ تفسیری.‏

نکته‌ای برای تأمّل:‏ خداوند مهربان چنین روند پیچیده‌ای را طراحی کرده است تا مادر با محبت و عطوفتی بی‌نظیر به فرزندش توجه کند و نیازهایش را برطرف کند.‏ پس آیا منطقی نیست که خدا به تک‌تک ما که «فرزندان» او هستیم علاقه و توجه نشان دهد؟‏—‏اعمال ۱۷:‏۲۹‏.‏

عیسی مسیح که آفریدگارمان را بهتر از هر کسی می‌شناسد چنین گفته است:‏ «آیا دو گنجشک به یک سکهٔ کم‌ارزش فروخته نمی‌شود؟‏ اما اگر یکی از آن‌ها هم به زمین بیفتد،‏ پدر آسمانی شما از آن آگاه خواهد بود.‏ او حتی از تعداد موهای سر شما نیز آگاه است.‏ پس مترسید.‏ ارزش شما بسیار بیشتر از گنجشک‌هاست.‏»—‏مَتّی ۱۰:‏۲۹-‏۳۱‏.‏

کمتر کسی به هر پرندهٔ کوچکی که می‌بیند توجه می‌کند،‏ چه رسد به این که توجه کند چه زمانی ‹یکی از آن‌ها به زمین می‌افتد!‏› اما پدر آسمانی ما به هر یک از آن‌ها توجه دارد!‏ از دید خدا ارزش هر انسان بسیار والاست،‏ بسیار بیش از پرندگان،‏ حال هر تعداد پرنده هم که باشد.‏ دانستن این نکته حقیقتی باارزش را روشن می‌کند:‏ این که نباید به اصطلاح ‹ترسید› یا فکر کرد که خدا توجهی به ما ندارد،‏ برعکس او عمیقاً به هر یک از ما توجه و علاقه دارد!‏

 کلام خدا به ما اطمینان می‌بخشد

• «چشمان خداوند همه جا هست،‏ بر بدان و نیکان دیدبانی می‌کند.‏»‏‏—‏امثال ۱۵:‏۳‏.‏

• «چشمان خداوند،‏ بر پارسایان است و گوشهایش به فریاد کمک ایشان.‏»‏‏—‏مزمور ۳۴:‏۱۵‏.‏

• «محبت تو مایهٔ شادی و سرور من خواهد بود،‏ زیرا که مصیبت مرا دیده‌ای و از تنگیهای جانم نیک آگاهی.‏»‏‏—‏مزمور ۳۱:‏۷‏.‏

آیا دانستن این که خدا واقعاً به رفاه ما اهمیت می‌دهد و با دیدی پرمهر به ما می‌نگرد،‏ بر زندگی ما تأثیر دارد؟‏ بی‌شک چنین است.‏ تجربهٔ حنا * از انگلیس این موضوع را نشان می‌دهد.‏

‏«بارها و بارها با خودم فکر می‌کردم یَهُوَه مرا دوست ندارد و دعاهایم را جواب نمی‌دهد.‏ فکر می‌کردم دلیلش این است که ایمان کافی ندارم.‏ احساس می‌کردم او مرا تنبیه می‌کند یا چون برایش مهم نیستم مرا نادیده می‌گیرد.‏ احساس می‌کردم اصلاً به من اهمیتی نمی‌دهد.‏»‏

اما شک و تردید در مورد محبت و توجه یَهُوَه خدا از دل حنا پاک شد.‏ حنا می‌گوید:‏ «این تغییر تدریجی بود.‏» اما چه چیز باعث این تغییر شد؟‏ او می‌گوید:‏ «سال‌ها پیش یک سخنرانی از کتاب مقدّس در مورد قربانی و فدیهٔ عیسی شنیدم که تأثیر عمیقی بر من گذاشت،‏ به من اطمینان داد که یَهُوَه به من توجه و محبت دارد.‏ وقتی دعاهایم پاسخ داده می‌شد،‏ اشکم سرازیر می‌شد چون می‌فهمیدم که یَهُوَه مرا دوست دارد.‏ با مطالعهٔ کتاب مقدّس و شرکت در جلسات مسیحی بیشتر در مورد یَهُوَه خدا،‏ شخصیت او و احساسی که نسبت به ما دارد آشنا شده‌ام.‏ الآن به‌روشنی پشتیبانی یَهُوَه و محبت او و میل و رغبتش به مراقبت از تک‌تک ما را می‌بینم.‏»‏

گفتهٔ حنا بسیار دلگرم‌کننده است.‏ اما شما چگونه می‌توانید مطمئن باشید که خدا احساسات شما را درک می‌کند و دردهایتان را فراموش نمی‌کند؟‏ در مقالهٔ بعد این موضوع بررسی می‌شود.‏