مزمور ۲۷‏:‏۱‏-‏۱۴

  • یَهُوَه پناهگاه جان من است

    • قدردانی بابت معبد خدا ‏(‏۴‏)‏

    • حتی اگر پدر و مادرم مرا ترک کنند،‏ یَهُوَه مرا در آغوش می‌گیرد ‏(‏۱۰‏)‏

    • ‏«امیدت به یَهُوَه باشد» ‏(‏۱۴‏)‏

مزمور داوود.‏ ۲۷  یَهُوَه نور من و نجات من است.‏ پس چرا از کسی بترسم؟‏ یَهُوَه پناهگاه جان من است.‏ پس چرا از کسی وحشت داشته باشم؟‏ ۲  وقتی شریران به من حمله کردند تا گوشت تنم را بخورند،‏مخالفان و دشمنانم لغزیدند و افتادند.‏ ۳  حتی اگر یک لشکر مرا محاصره کند،‏ترسی به دل راه نمی‌دهم.‏ یا اگر دشمنانم به جنگم بیایند،‏توکّلی را که به خدا دارم از دست نمی‌دهم.‏ ۴  تنها یک چیز از یَهُوَه خواسته‌ام،‏و آرزوی قلبی‌ام این استکه تمام عمرم در خانهٔ یَهُوَه ساکن باشمتا زیبایی یَهُوَه را ببینم،‏و با قدردانی به معبد او نگاه کنم.‏* ۵  او در روز مصیبت،‏ مرا زیر سایه‌بانش پناه می‌دهد،‏و در خیمه‌اش که یک مخفیگاه است،‏ از من محافظت می‌کند.‏او مرا روی صخره‌ای بلند می‌گذارد تا دست دشمنانم به من نرسد.‏ ۶  به این شکل بر دشمنانی که محاصره‌ام کرده‌اند پیروز می‌شوم.‏با فریاد شادی،‏ قربانی‌ها را در خیمهٔ او تقدیم می‌کنم؛‏من یَهُوَه را با سرود،‏* ستایش می‌کنم.‏ ۷  ای یَهُوَه،‏ وقتی دعا می‌کنم فریادم را بشنو؛‏به من لطف کن و به دعایم جواب بده.‏ ۸  در دلم به یاد فرمان تو می‌افتم که گفتی:‏ ‏«در جستجوی لطف* من باشید.‏»‏ پس ای یَهُوَه،‏ من در پی لطف* تو خواهم بود.‏ ۹  روی خودت را از من پنهان نکن.‏ بنده‌ات را از روی خشم،‏ از حضورت بیرون نکن.‏ تو یاور من هستی؛‏ای خدای من طردم نکن؛‏ ای نجات‌دهندهٔ من،‏ ترکم نکن.‏ ۱۰  حتی اگر پدر و مادرم مرا ترک کنند،‏یَهُوَه خودش مرا در آغوش می‌گیرد.‏ ۱۱  ای یَهُوَه،‏ راهت را به من نشان بده.‏*مرا به راه راست هدایت کن تا از دست دشمنانم در امان باشم.‏ ۱۲  مرا به دست مخالفانم نسپار،‏چون علیه من شهادت دروغ می‌دهند،‏مرا تهدید می‌کنند و می‌خواهند به من آسیب برسانند.‏ ۱۳  من ایمان دارم که تا زنده‌ام* نیکویی‌های یَهُوَه را می‌بینم؛‏بدون این ایمان،‏ الآن کجا بودم؟‏ ۱۴  امیدت به یَهُوَه باشد؛‏شجاع و قوی* باش.‏ بله،‏امیدت به یَهُوَه باشد.‏

پاورقی‌ها

یا:‏ «دربارهٔ مکان مقدّس او تفکر کنم.‏»‏
یا:‏ «نواختن ساز.‏»‏
تحت‌اللفظی:‏ «صورت.‏»‏
تحت‌اللفظی:‏ «صورت.‏»‏
یا:‏ «یاد بده.‏»‏
یا:‏ «در زمین زندگان.‏»‏
یا:‏ «قوی‌دل.‏»‏