1. A Dhé, níl aon ní fúm nach eol duit,

Mé bheith ag éir-í nó ag dul a luí.

Scrúd-aí-onn tú mo smaoin-te is mo chlaon-ta,

Briath-ra mo bhéil, is mar a shiúl-

aim tríd an saol.

Mo chnámh-a, ní raibh siad i bhfol-ach,

Mar chon-aic tú á cheap-adh mé faoi rún.

Bhí tuair-isc ar mo dheil-bh i do leabhar-sa.

De bharr an beal-ach a-tá leat

a mhol-aim thú.

Is ábh-ar scáth, do chum-as is do chríon-nacht—

Is maith is eol do m’an-am-sa é sin.

Ní dhéan-ann dor-(a)-chad-as dom aon im-ní,

Déan-ann do spior-ad sol-as lae ghil de.

Cá dtéim i bhfol-ach, a Ie-ho-va,

In áit go mbeinn-se ceil-te ar do shúil?

Ní suas ar neamh, ní hea, ná síos go Se-ól,

I lár na far-raig-e, a Dhé,

do bhei-feá romham.