Feitos dos Apóstolos 14:1-28
14 En Iconio, entraron xuntos na sinagoga dos xudeus e falaron de tal maneira que se fixeron crentes moitísimos xudeus e gregos.
2 Pero os xudeus que non creron revolucionaron a xente das nacións e puxéronos en contra dos irmáns.
3 Así que pasaron bastante tempo falando con valor grazas á autoridade que lles daba Xehová*. El permitíalles facer milagres e cousas impresionantes, e así confirmaba a* mensaxe da súa bondade inmerecida.
4 Pero a xente da cidade dividiuse: uns estaban a favor dos xudeus e outros a favor dos apóstolos.
5 Entón, a xente das nacións tramou un plan cos xudeus e cos seus gobernantes para maltratar a Paulo e Bernabé e matalos a pedradas.
6 Pero cando eles o souberon, escaparon a Listra e a Derbe (que son cidades de Licaonia) e ós seus arredores.
7 E alí seguiron predicando as boas noticias.
8 En Listra había un home sentado que nacera impedido dos pés e nunca puidera camiñar.
9 El estaba escoitando falar a Paulo. Entón Paulo mirouno fixamente e, como viu que tiña fe e cría que podía ser curado,
10 díxolle con voz forte: “Ponte de pé!”. E o home levantouse dun salto e empezou a andar.
11 Cando as multitudes viron o que Paulo fixera, gritaron no seu idioma*: “Os deuses baixaron onda nós en forma humana!”.
12 Así que empezaron a chamarlle Zeus a Bernabé e Hermes a Paulo, porque el era o que falaba a maioría das veces.
13 O templo de Zeus estaba na entrada da cidade. Entón o sacerdote dese templo trouxo coroas de flores e touros ata as portas da cidade porque quería facerlles sacrificios xunto coa xente.
14 Pero cando os apóstolos Bernabé e Paulo oíron iso, racharon a súa roupa, metéronse correndo entre a xente e berraron:
15 “Por que facedes isto? Nós tamén somos humanos e temos as mesmas debilidades ca vós. Estámosvos predicando as boas noticias para que deixedes de adorar estas cousas inútiles e adoredes o Deus vivo, o que fixo o ceo, a terra, o mar e tódalas cousas que hai neles.
16 No pasado, el permitiu que cada nación fixese o que quería,
17 pero non deixou de demostrar quen era* facendo cousas boas. Deulles chuvias do ceo, colleitas abundantes, suficiente comida e encheu os seus corazóns de alegría”.
18 E aínda que lles dixeron todo isto, Paulo e Bernabé case non conseguen impedir que a xente lles fixese sacrificios.
19 Entón chegaron uns xudeus de Antioquía e de Iconio e convenceron as multitudes para que fosen en contra de Paulo. Así que se puxeron a tirarlle pedras e arrastrárono fóra da cidade pensando que estaba morto.
20 Pero cando os discípulos se xuntaron arredor del, levantouse e entrou na cidade. Ó día seguinte, marchou con Bernabé para Derbe.
21 Despois de predicar as boas noticias naquela cidade e de facer moitos discípulos, volveron a Listra, Iconio e Antioquía.
22 Alí fortaleceron os discípulos e animáronos a manterse na fe, dicíndolles: “Temos que pasar por moitas dificultades antes de entrar no Reino de Deus”.
23 Ademais, nomearon anciáns en cada congregación, orando e facendo xaxún*, e deixáronos nas mans de Xehová*, en quen chegaran a crer.
24 Entón cruzaron Pisidia e entraron en Panfilia
25 e, despois de predicar a palabra de Deus en Perga, baixaron a Atalia.
26 Desde alí, embarcaron para Antioquía. Os irmáns de Antioquía pedíranlle a Deus que coidase a Paulo e Bernabé e lles demostrase a súa bondade inmerecida para que puidesen facer a obra que acababan de completar.
27 Cando chegaron e xuntaron os irmáns da congregación, contáronlles tódalas cousas que Deus fixera mediante eles. Tamén lles contaron que el abrira o camiño para que os que non eran xudeus puidesen crer nel*.
28 Así que quedaron bastante tempo cos discípulos.
Notas ó pé
^ Lit. “daba testemuño da”.
^ Ou “no idioma que falaba a xente que vivía en Licaonia”.
^ Ou “de dar testemuño de si mesmo”.
^ Lit. “que el lles abrira ás nacións a porta da fe”.
