Feitos dos Apóstolos 9:1-43
9 Pero Saulo seguía ameazando os discípulos do Señor e quería matalos. Así que foi onda o sumo sacerdote
2 e pediulle que escribise cartas para presentalas nas sinagogas de Damasco e así poder traer atado a Xerusalén a calquera membro do Camiño* que encontrase, fose home ou muller.
3 Cando ía de camiño e estaba chegando a Damasco, de repente unha luz do ceo empezou a brillar arredor del.
4 Entón caeu ó chan e escoitou unha voz que lle dicía: “Saulo, Saulo, por que me estás perseguindo?”.
5 El preguntou: “Señor, ti quen es?”. E a voz respondeulle: “Son Xesús, a quen estás perseguindo.
6 Levántate e vai á cidade. Alí diranche o que tes que facer”.
7 Os homes que ían con el quedaron tan impresionados que non foron capaces de dicir nada, porque oían unha voz pero non vían a ninguén.
8 Saulo levantouse do chan e, aínda que tiña os ollos abertos, non podía ver nada. Así que o levaron da man ata Damasco.
9 E durante tres días non puido ver nada nin tampouco comeu nin bebeu.
10 En Damasco había un discípulo que se chamaba Ananías. O Señor díxolle nunha visión: “Ananías!”. El respondeulle: “Aquí estou, Señor”.
11 O Señor díxolle: “Levántate, vai á rúa que se chama Recta e busca na casa de Xudas a un home de Tarso que se chama Saulo e que está orando agora mesmo.
12 Nunha visión viu que un home que se chama Ananías entraba e poñía as mans sobre el para que recuperase a vista”.
13 Pero Ananías contestoulle: “Señor, oín falar a moitos deste home e de todo o dano que lles fixo ós teus discípulos* en Xerusalén.
14 E aquí os sacerdotes principais déronlle autoridade para arrestar* a tódolos que confían no teu nome*”.
15 Pero o Señor díxolle: “Vai, porque eu escollín este home* para levarlles o meu nome ás nacións e tamén a reis e ós fillos de Israel.
16 E eu mostrareille claramente todo o que terá que sufrir por anunciar o meu nome”.
17 Así que Ananías foi, entrou na casa, puxo as mans sobre el e díxolle: “Saulo, irmán, o Señor Xesús que se che apareceu cando viñas de camiño envioume para que recuperes a vista e quedes cheo de espírito santo”.
18 Inmediatamente, caéronlle dos ollos algo parecido a escamas e recuperou a vista. Entón levantouse e foi bautizado.
19 Despois comeu algo e recuperou as forzas.
Pasou uns días cos discípulos que había en Damasco
20 e enseguida se puxo a predicar acerca de Xesús nas sinagogas, dicindo que Xesús é o Fillo de Deus.
21 Pero tódolos que o escoitaban quedaban sorprendidos e dicían: “Non é este o home que perseguía con moita crueldade en Xerusalén a tódolos que confían no nome de Xesús? Non viñera aquí para arrestalos e levalos diante dos sacerdotes principais?”.
22 Pero Saulo predicaba cada vez con máis habilidade e deixaba pasmados os xudeus que vivían en Damasco, porque lles demostraba de forma lóxica que Xesús é o Cristo.
23 Despois dalgún tempo, os xudeus planearon matalo.
24 Pero Saulo soubo o que querían facerlle. Así que, como vixiaban as portas día e noite para matalo,
25 unha noite os seus discípulos collérono, sacárono por unha ventá da muralla e baixárono nun cesto.
26 Cando chegou a Xerusalén intentou unirse ós discípulos, pero todos lle tiñan medo porque non crían que fose discípulo de Xesús.
27 Así que Bernabé foi a axudarlle e levouno onda os apóstolos. Despois, contoulles con moitos detalles que Saulo vira o Señor no camiño, que o Señor lle falara e que Saulo predicara con valentía en Damasco no nome de Xesús.
28 Entón Saulo quedou alí con eles. Podía moverse con liberdade por* Xerusalén e predicaba con moito valor no nome do Señor.
29 Falaba e debatía cos xudeus de fala grega, pero eles intentaron matalo varias veces.
30 Cando os irmáns o souberon, levárono a Cesarea e mandárono a Tarso.
31 Entón, tódalas congregacións de Xudea, Galilea e Samaria fortalecéronse e entraron nun período de paz. Ademais, seguiron medrando porque andaban no temor* de Xehová* e no consolo do espírito santo.
32 Como Pedro estaba viaxando por toda a rexión, tamén baixou a visitar os discípulos que vivían en Lida.
33 Alí viu un home que se chamaba Eneas, que era paralítico e levaba oito anos na cama.
34 Pedro díxolle: “Eneas, Xesucristo cúrate. Levántate e fai a túa cama”. E el levantouse inmediatamente.
35 Cando tódolos que vivían en Lida e na chaira de Sarón o viron, fixéronse discípulos do Señor.
36 En Xope había unha discípula que se chamaba Tabita, que en grego se traduce Dorcas*. Ela facía moitas boas obras e axudaba moito ós necesitados*.
37 Pero mentres Pedro estaba en Lida, Dorcas enfermou e morreu. Así que lavaron o corpo e puxérono nun cuarto da parte de arriba.
38 Como Lida estaba cerca de Xope, cando os discípulos escoitaron que Pedro estaba nesa cidade, mandaron dous homes para que lle pedisen: “Por favor, ven canto antes”.
39 Entón Pedro levantouse e foi con eles. Cando chegou, levárono ó cuarto da planta de arriba e presentáronse diante del tódalas viúvas chorando e ensinándolle toda a roupa e os mantos que Dorcas fixera cando estaba viva.
40 Entón Pedro mandoulles a todos que saísen, púxose de xeonllos e orou. Despois xirouse cara ó corpo e dixo: “Tabita, levántate!”. Ela abriu os ollos e, en canto viu a Pedro, incorporouse.
41 El deulle a man para axudarlle a levantarse, e despois chamou os discípulos e as viúvas e todos viron que estaba viva.
42 Isto chegou a saberse por todo Xope e moitos creron no Señor.
43 Pedro quedou unha temporada en Xope, na casa dun curtidor que se chamaba Simón.
Notas ó pé
^ Lit. “santos”.
^ Lit. “atar”.
^ Ou “invocan o teu nome”.
^ Ou “este home é un instrumento escollido por min”.
^ Lit. “entrando e saíndo de”.
^ Tanto o nome grego Dorcas como o nome arameo Tabita significan “gacela”.
