Míka 7:1–20
7 Æ! Ég er eins og maðursem finnur engan berjaklasa til að borðaeða snemmvaxnar fíkjur sem hann sárlangar í
eftir að sumarávöxtum hefur verið safnaðog eftirtíningi vínuppskerunnar er lokið.
2 Hinn trúfasti er horfinn af jörðinni,meðal manna er enginn réttlátur.+
Allir bíða færis til að úthella blóði,+þeir reyna að veiða hver annan í net.
3 Þeir eru færir í að gera það sem er illt.+
Höfðinginn gerir kröfur,dómarinn krefst greiðslu,+hinn voldugi lætur óskir sínar í ljós+og saman leggja þeir á ráðin.*
4 Sá besti meðal þeirra er eins og þyrnar,sá réttlátasti verri en þyrnigerði.
Dagurinn sem varðmenn þínir vöruðu við kemur, dagur uppgjörsins.+
Nú fyllast þeir skelfingu.+
5 Trúðu ekki félaga þínumog treystu ekki nánum vini.+
Gættu þín hvað þú segir við hana sem liggur í faðmi þínum.
6 Sonur fyrirlítur föður sinn,dóttir snýst gegn móður sinni+og tengdadóttir gegn tengdamóður sinni.+
Heimilismenn manns eru óvinir hans.+
7 En ég ætla að skima eftir Jehóva.+
Ég ætla að bíða þolinmóður eftir Guði, frelsara mínum.+
Guð minn mun heyra til mín.+
8 Hlakkaðu ekki yfir mér, óvinur* minn.
Þótt ég hafi fallið stend ég upp aftur,þótt ég búi í myrkri er Jehóva ljós mitt.
9 Ég hef syndgað gegn Jehóva+og þarf því að þola reiði hansþar til hann flytur mál mitt og lætur mig ná rétti mínum.
Hann leiðir mig út í ljósið,ég fæ að sjá réttlæti hans.
10 Óvinur minn sér það líkaog skömm leggst yfir hana sem spurði mig:
„Hvar er Jehóva Guð þinn?“+
Ég mun sjá hanaþegar hún verður troðin niður eins og aur á götu.
11 Sá dagur kemur að múrar þínir verða reistir,þann dag verða landamærin færð út.*
12 Þann dag koma menn til þínalla leið frá Assýríu og borgum Egyptalands,frá Egyptalandi allt til Fljótsins,*frá hafi til hafs og fjalli til fjalls.+
13 Og landið leggst í eyði vegna íbúa sinna,vegna þess sem þeir hafa gert.*
14 Gættu fólks þíns með hirðisstaf þínum, hjarðarinnar sem þú átt*+og bjó út af fyrir sig í skógi – í miðjum aldingarði.
Haltu henni á beit í Basan og Gíleað+ eins og forðum daga.
15 „Ég læt ykkur sjá máttarverkeins og þegar þið fóruð út úr Egyptalandi.+
16 Þjóðir sjá þau og skammast sín þrátt fyrir allan mátt sinn.+
Þær grípa fyrir munninn,missa heyrnina.
17 Þær sleikja rykið eins og höggormar,+eins og skriðdýr jarðar koma þær skjálfandi út úr virkjum sínum.
Þær koma óttaslegnar til Jehóva Guðs okkarog þær munu hræðast þig.“+
18 Hvaða guð er eins og þú?
Þú fyrirgefur syndir og horfir fram hjá misgerðum+ þeirra sem eftir eru af fólki þínu.*+
Þú ert ekki reiður að eilífuþví að þú hefur yndi af að sýna tryggð og kærleika.+
19 Þú sýnir okkur aftur miskunn+ og yfirbugar* syndir okkar.
Þú kastar öllum syndum okkar í djúp hafsins.+
20 Þú sýnir Jakobi tryggð,Abraham tryggan kærleika,eins og þú sórst forfeðrum okkar forðum daga.+
Neðanmáls
^ Orðrétt „og þeir vefa þær saman“.
^ Hebreska orðið sem þýtt er ‚óvinur‘ er í kvenkyni.
^ Eða hugsanl. „verður úrskurðurinn fjarri“.
^ Það er, Efrat.
^ Orðrétt „vegna ávaxtar verka þeirra“.
^ Eða „sem er arfleifð þín“.
^ Eða „arfleifð þinni“.
^ Eða „treður niður; sigrar“.
