მათეს სახარებაში ვკითხულობთ: „შევიდა იესო ტაძარში და გარეთ გაყარა ყველა, ვინც ტაძარში ყიდდა და ყიდულობდა, ფულის გადამცვლელებს მაგიდები გადაუყირავა და მტრედების გამყიდველებს — სკამები“. შემდეგ უთხრა მათ: «დაწერილია: „ჩემს სახლს სამლოცველო სახლი დაერქმევა“, თქვენ კი ყაჩაღების ბუნაგად აქციეთ» (მათ. 21:12, 13).

იუდაური ისტორიული ჩანაწერებიდან ჩანს, რომ ტაძარში მოვაჭრენი ძალიან დიდ თანხას ახდევინებდნენ ხალხს. მაგალითად, მიშნაში (ქერითოთ 1:7) მოყვანილია ერთი შემთხვევა, როცა ახ. წ. პირველ საუკუნეში მსხვერპლად მისატანი ორი მტრედის საფასური ოქროს დინარამდე გაიზარდა, რაც მუშის 25 დღის გასამრჯელო იყო. ღარიბებს უფლება ჰქონდათ, მტრედები ან გვრიტები შეეწირათ, მაგრამ ისინი იმდენად გაძვირდა, რომ გაჭირვებულ ხალხს მათზეც არ მიუწვდებოდა ხელი (ლევ. 1:14; 5:7; 12:6—8). შექმნილი ვითარებით განრისხებულმა რაბინმა, სიმონ ბენ გამალიელმა, სავალდებულო შესაწირავის რაოდენობა შეამცირა, რის შემდეგაც ორი მტრედის ფასი ძველი ფასის მეასედამდე დაეცა.

აქედან გამომდინარე, იესომ სამართლიანად უწოდა ტაძრის გამყიდველებს ყაჩაღები, რადგან ხარბები იყვნენ და ხალხის ხარჯზე მდიდრდებოდნენ.