អេសាយ ៣៤:១-១៧

  • ការ​សង​សឹង​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ទៅ​លើ​ប្រជា​ជាតិ​នា​នា (​១​-​៤)

  • អេដំ​នឹង​ត្រូវ​បំផ្លាញ (​៥​-​១៧)

៣៤  ឱ​ប្រជា​ជាតិ​នា​នា​អើយ! ចូរ​មក​ជិត​ហើយ​ស្ដាប់​ចុះ! ឱ​បណ្ដា​ជន​ទាំង​ឡាយ​អើយ! ចូរ​ស្ដាប់​យ៉ាង​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់។ ឱ​ផែនដី​និង​អ្វី​ដែល​មាន​នៅ​លើ​នោះ ចូរ​ប្រុង​ស្ដាប់​ចុះ! ចូរ​ឲ្យ​ទឹក​ដី​និង​ភោគ​ផល​ទាំង​អស់​ត្រង​ត្រាប់​ស្ដាប់។  ២  ព្រោះ​កំហឹង​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ទាស់​នឹង​ប្រជា​ជាតិ​ទាំង​ឡាយ+ហើយ​សេចក្ដី​ក្រោធ​របស់​លោក​ប្រឆាំង​នឹង​ពល​ទ័ព​របស់​ពួក​គេ។+ លោក​នឹង​បំផ្លាញ​ពួក​គេ​ឲ្យ​សាប​សូន្យ​ទៅ គឺ​លោក​នឹង​ប្រហារ​ជីវិត​ពួក​គេ។+  ៣  សាក​សព​របស់​ពួក​គេ​នឹង​ត្រូវ​ទុក​ចោលហើយ​ក្លិន​ស្អុយ​ពី​សព​ទាំង​នោះ​នឹង​សាយភាយ​ឡើង+ឯ​ឈាម​របស់​ពួក​គេ​នឹង​ហូរ​ស្រោច​ស្រព​លើ​ភ្នំ​ទាំង​ឡាយ។+  ៤  កង​ទ័ព​ទាំង​អស់​នៅ​លើ​មេឃ*នឹង​វិនាស​ទៅហើយ​មេឃ​នឹង​ត្រូវ​មូរ​ដូច​ជា​រមូរ។ ពល​ទ័ព​ទាំង​ឡាយ​របស់​ពួក​គេ​នឹង​សាប​សូន្យ​ទៅដូច​ជា​ស្លឹក​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​ក្រៀម​ស្រពោន​ជ្រុះ​ចាក​មែកនិង​ដូច​ជា​ផ្លែ​ល្វា*ស្វិត​ជ្រុះ​ពី​ដើម។  ៥  ​«​ព្រោះ​នៅ​លើ​មេឃ ដាវ​ខ្ញុំ​នឹង​ត្រូវ​ប្រឡាក់​ជោក​ជាំ។+ ខ្ញុំ​នឹង​ប្រើ​ដាវ​នេះ​ដើម្បី​វិនិច្ឆ័យ​ទោស​ស្រុក​អេដំ+គឺ​បណ្ដា​ជន​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​បំផ្លាញ​ចោល។  ៦  ដាវ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​ជោក​ជាំ​ដោយ​ឈាមជា​ឈាម​របស់​ចៀម​ឈ្មោល​និង​ឈាម​ពពែថែម​ទាំង​ជោក​ជាំ​ដោយ​ខ្លាញ់​ផង​ដែរ+ជា​ខ្លាញ់​ជាប់​តម្រង​នោម​របស់​ចៀម​ឈ្មោល។ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​មាន​គ្រឿង​បូជា​នៅ​ក្រុង​បូសរ៉ាគឺ​ជា​ការ​ប្រហារ​ដ៏​ធំ​សម្បើម​នៅ​ស្រុក​អេដំ។+  ៧  គោ​ព្រៃ​នឹង​ចុះ​ទៅ​ជា​មួយ​នឹង​ពួក​វា គឺ​គោ​ស្ទាវ​និង​គោបា​មាំ​ៗ។ ស្រុក​របស់​ពួក​គេ​នឹង​ត្រូវ​ពេញ​ទៅ​ដោយ​ឈាមឯ​ដី​របស់​ពួក​គេ​វិញ ក៏​នឹង​ជោក​ជាំ​ដោយ​ខ្លាញ់​ដែរ​»។  ៨  ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​មាន​ថ្ងៃ​នៃ​ការ​សង​សឹក+ហើយ​ក៏​មាន​ឆ្នាំ​ជម្រះ​បញ្ជី​ពួក​គេ​ជំនួស​បណ្ដា​ជន​នៅ​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន​ដែរ។+  ៩  ទឹក​អូរ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​នៅ​ក្រុង​នោះ*នឹង​ប្រែ​ទៅ​ជា​ជ័រ​ខ្មៅហើយ​ធូលី​នឹង​ប្រែ​ទៅ​ជា​ស្ពាន់ធ័រ។ ទឹក​ដី​ទាំង​មូល​នឹង​ដូច​ជា​ជ័រ​ដែល​កំពុង​ឆេះ​ហុយ​ទ្រ​លោម ១០  គឺ​ឆេះ​ទាំង​យប់​ទាំង​ថ្ងៃ មិន​អាច​ពន្លត់​បាន​ឡើយ។ ឯ​ផ្សែង​វិញ ចេះ​តែ​ហុយ​ខ្មួល​ខ្មាញ់​ជា​និច្ច។ ក្រុង​នោះ​នឹង​ត្រូវ​វិនាស​ហិនហោច​ជា​ដរាប​គ្រប់​ជំនាន់​ត​ទៅហើយ​គ្មាន​អ្នក​ណា​ធ្វើ​ដំណើរ​កាត់​តាម​ក្រុង​នោះ​ជា​រៀង​រហូត។+ ១១  សត្វ​ទុង​និង​សត្វ​កាំប្រមា​នឹង​រស់​នៅ​ទី​នោះហើយ​សត្វ​ទីទុយ*និង​ក្អែក​ក៏​នឹង​មាន​ជម្រក​នៅ​ទី​នោះ​ដែរ។ ដោយ​ប្រើ​ខ្សែ​និង​ប្រយោល ព្រះ​នឹង​វាស់​ស្រុក​នោះដើម្បី​បង្ហាញ​ថា​ស្រុក​នោះ​នឹង​ត្រូវ​បំផ្លាញ​ហើយ​នៅ​ទទេ។ ១២  គ្មាន​អ្នក​ធំ​ណា​ម្នាក់ នឹង​ត្រូវ​ហៅ​ឲ្យ​ទៅ​គ្រង​រាជ្យ​នោះ​ទេហើយ​ពួក​អ្នក​ដឹក​នាំ​ទាំង​អស់​ក៏​នឹង​សាប​សូន្យ​ដែរ។ ១៣  បន្លា​នឹង​ដុះ​ពេញ​ប៉ម​រឹង​មាំ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ក្នុង​ក្រុង​នោះហើយ​ក៏​មាន​ដើម​បន្លា​និង​ស្មៅ​ចង្រៃ​ដុះ​ពេញ​បន្ទាយ​នា​នា​ដែរ។ ក្រុង​នោះ​នឹង​ទៅ​ជា​ជម្រក​ឆ្កែ​ព្រៃ+ និង​ជា​លំនៅ​របស់​សត្វ​អូទ្រីស​វិញ។ ១៤  សត្វ​ដែល​រស់​នៅ​តំបន់​ស្ងាត់​ជ្រងំ​នឹង​នៅ​ជុំ​គ្នា​ជា​មួយ​នឹង​សត្វ​ដែល​ចេះ​លូហើយ​ពពែ​ព្រៃ*នឹង​ហៅ​រក​គ្នា។ ឯ​បក្សី​ពព្លាក់*នឹង​ធ្វើ​សម្បុក​ហើយ​រស់​នៅ​ទី​នោះ។ ១៥  សត្វ​ពស់​ធ្វើ​សម្បុក​និង​ពង​នៅ​ទី​នោះ ហើយ​ភ្ញាស់​កូន និង​ការ​ពារ​កូន​វា។ នៅ​ទី​នោះ មាន​ហ្វូង​ខ្លែង​ប្រមូល​ផ្គុំ​គ្នា​ជា​គូ​ៗ។ ១៦  ចូរ​ស្វែង​រក​ក្នុង​សៀវភៅ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា ហើយ​អាន​ឲ្យ​ឮ​ៗ​ថា​៖ គ្មាន​សត្វ​ណា​មួយ​អាក់​ខាន​ឡើយ។ ពួក​វា​ទាំង​អស់​សុទ្ធ​តែ​មាន​គូព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ចេញ​បង្គាប់​ហើយពួក​វា​បាន​ប្រមូល​ផ្ដុំ​គ្នា​ដោយ​ឫទ្ធានុភាព​របស់​លោក។ ១៧  លោក​គឺ​ជា​អ្នក​ដែល​ចាប់​ឆ្នោត​ឲ្យ​ពួក​វាហើយ​លោក​វាស់​ទី​តាំង​ឲ្យ​ពួក​វា​រស់​នៅ​ដោយ​ដៃ​លោក​ផ្ទាល់។ពួក​វា​នឹង​រស់​នៅ​ទី​នោះ​ជា​ដរាប គឺ​អាស្រ័យ​នៅ​ទី​នោះ​គ្រប់​ជំនាន់​ត​រៀង​ទៅ។

កំណត់សម្គាល់

ឬ​«​ស្ថាន​សួគ៌​»​
ឬ​«​ល្វា​តូច​»​
តាម​មើល​នេះ​សំដៅ​លើ​ក្រុង​បូសរ៉ា​ដែល​ជា​រាជធានី​នៃ​ស្រុក​អេដំ
ឬ​«​ទីទុយ​ត្រចៀក​វែង​»​
ឬ​ប្រហែល​ជា​មាន​ន័យ​ថា​«​វិញ្ញាណ​កំណាច​ដែល​មាន​រូប​រាង​ដូច​ពពែ​»​
ឈ្មោះ​បក្សី​មួយ​ប្រភេទ​មាន​សម្បុរ​ពព្លាក់ វេលា​ថ្ងៃ​វា​ក្រាប​លាក់​ខ្លួន វេលា​យប់​វា​ចេញ​រក​ចំណី