အခြေအနေမှန်

စိုးရိမ်ပူပန်တယ်ဆိုတာ စိတ်မသက်မသာဖြစ်တာ၊ တွေးပူထိတ်လန့်တာ စတဲ့ခံစားချက်တွေ ပါဝင်တယ်။ ကျွန်တော်တို့ဟာ မသေချာမရေရာတဲ့ကမ္ဘာမှာ နေထိုင်ကြရလို့ ဘယ်သူမဆို စိုးရိမ်ပူပန်မှုတွေ ရှိနိုင်တယ်။

သမ္မာကျမ်းစာပြောဆိုရာ

“အကျွန်ုပ်သည် အဘယ်မျှကြာအောင် နေ့စဉ်ဝမ်းနည်းလျက်၊ ပူပန်သောစိတ်ရှိလျက် နေရပါအံ့နည်း” လို့ ကျမ်းရေးသူ ဘုရင်ဒါဝိဒ် ရေးသားခဲ့တယ်။ (ဆာလံ ၁၃:၂၊ သမ္မာ) ဘုရင်ဒါဝိဒ်ဟာ စိုးရိမ်ပူပန်မှုကို ဘယ်လိုဖြေရှင်းခဲ့သလဲ။ ဘုရားသခင်ရဲ့ ခိုင်မြဲတဲ့မေတ္တာကို အပြည့်အဝ ယုံကြည်စိတ်ချပြီး ခံစားနေရတာတွေကို ရင်ဖွင့်ဆုတောင်းခဲ့တယ်။ (ဆာလံ ၁၃:၅; ၆၂:၈) ကျွန်တော်တို့ရဲ့ စိုးရိမ်ပူပန်မှုကို ရင်ဖွင့်ဆုတောင်းဖို့ ဘုရားသခင် ဖိတ်ခေါ်ထားတယ်။ “ကိုယ်တော်သည် သင်တို့ကို ဂရုစိုက်တော်မူသောကြောင့် စိုးရိမ်စရာရှိသမျှကို ကိုယ်တော့်ထံ ပုံအပ်ထားလော့” လို့ ၁ ပေတရု ၅:၇ မှာ ပြောတယ်။

ဒါ့အပြင် ကျွန်တော်တို့ရဲ့ စိုးရိမ်ပူပန်မှုကို လျော့နည်းစေမယ့် နည်းလမ်းတွေလည်း ရှိပါတယ်။ ဥပမာ၊ ကျမ်းရေးသူ ပေါလုက “အသင်းတော်ရှိသမျှအတွက် စိုးရိမ်ပူပန်” တဲ့အခါ သူတို့ကို အားပေးဖို့၊ နှစ်သိမ့်ပေးဖို့ ကြိုးစားခဲ့တယ်။ (၂ ကောရိန္သု ၁၁:၂၈) သူ့ရဲ့ ကောင်းတဲ့စိုးရိမ်ပူပန်မှုဟာ လိုအပ်တဲ့အကူအညီပေးဖို့ သူ့ကို လှုံ့ဆော်ပေးခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်တို့လည်း အဲဒီလိုဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ စိုးရိမ်ပူပန်ပေးခြင်းရဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်တဲ့ စိတ်မဝင်စားခြင်းကတော့ တခြားသူတွေကို မေတ္တာမရှိဘူးဆိုတဲ့ အဓိပ္ပာယ်ပဲ။—သုတ္တံ ၁၇:၁၇။

“သင်တို့သည် ကိုယ့်အရေးကိစ္စကိုသာ အာရုံမစိုက်ဘဲ သူတစ်ပါး၏ အရေးကိစ္စကိုလည်း အာရုံစိုက်ကြလော့။”—ဖိလိပ္ပိ ၂:၄။

အခြေအနေမှန်

လူတွေဟာ အတိတ်ကအမှားကြောင့်၊ အနာဂတ် ဒါမှမဟုတ် ငွေကြေးအတွက် စိုးရိမ်ပူပန်ကြတယ်။ *

သမ္မာကျမ်းစာပြောဆိုရာ

အတိတ်ကအမှားကြောင့် စိုးရိမ်ပူပန်ခြင်း– ပထမရာစုက လူတချို့ဟာ ခရစ်ယာန်မဖြစ်ခင်တုန်းက သောက်ကြူးသူ၊ လုယက်ခိုးယူသူ၊ မတရားမေထုန်ပြုသူတွေ ဖြစ်ခဲ့ကြတယ်။ (၁ ကောရိန္သု ၆:၉-၁၁) သူတို့ဟာ အတိတ်ကိုပဲ တနုံ့နုံ့တွေးနေမယ့်အစား လမ်းစဉ်ဟောင်းကို ပြောင်းလဲပြီး ဘုရားသခင်ရဲ့ ကြီးမားတဲ့ မဟာကရုဏာကို ယုံကြည်ခဲ့ကြတယ်။ ‘ကိုယ်တော် တကယ် ခွင့်လွှတ်တဲ့အတွက် လူတွေ ကြည်ညိုလေးစားကြတာ’ လို့ ဆာလံ ၁၃၀:၄ (ကဘ) မှာ ဆိုတယ်။

မနက်ဖြန်အတွက် စိုးရိမ်ပူပန်ခြင်း– “နက်ဖြန်နေ့အဖို့ ဘယ်သောအခါမျှ မစိုးရိမ်ကြနှင့်။ နက်ဖြန်နေ့သည် မိမိစိုးရိမ်စရာနှင့် မိမိရှိလိမ့်မည်” လို့ ခရစ်တော်ယေရှု ပြောခဲ့တယ်။ (မဿဲ ၆:၂၅၊ ၃၄) ယေရှု ဘာကို သင်ပေးချင်တာလဲ။ ဒီနေ့အတွက်ပဲ စိုးရိမ်ပူပန်ဖို့ဖြစ်တယ်။ နောက်နေ့တွေအတွက်ပါ တွေးပူနေရင် ဆုံးဖြတ်ချက်အမှားတွေ ချမိနိုင်တယ်။ ဒါ့အပြင် စိုးရိမ်ပူပန်လွန်းတာဟာ အကျိုးမဖြစ်ဘူးဆိုတာ နောက်ပိုင်းမှ သိလာတတ်ကြတယ်။

ငွေကြေးအတွက် စိုးရိမ်ပူပန်ခြင်း– “ဆင်းရဲခြင်းနှင့် ကြွယ်ဝခြင်းကို ပေးတော်မမူပါနှင့်” လို့ ကျမ်းရေးသူတစ်ယောက် ဆုတောင်းခဲ့တယ်။ (သုတ္တံ ၃၀:၈၊ သမ္မာ) အဲဒီအစား၊ ဘုရားသခင့်မျက်နှာသာရဖို့က အရေးကြီးတယ်ဆိုတဲ့စိတ်နဲ့ ရောင့်ရဲခဲ့တယ်။ “သင်တို့၏ဘဝပုံစံတွင် ငွေတပ်မက်ခြင်းကင်း၍ ရှိသမျှနှင့် ရောင့်ရဲလော့။ အကြောင်းမူကား ကိုယ်တော်က ‘ငါသည် သင့်ကို အလျှင်းမစွန့်၊ အလျှင်းပစ်၍မထား’ ဟု မိန့်တော်မူ၏” လို့ ဟေဗြဲ ၁၃:၅ မှာ ဖတ်ရတယ်။ ငွေကြေးဟာ မတည်မြဲပေမဲ့လည်း ဘုရားသခင်ကို ယုံကြည်ပြီး ရိုးရှင်းတဲ့ဘဝနဲ့ နေသူတွေကို ကိုယ်တော် ပစ်မထားဘူး။

“ဖြောင့်မတ်သောသူသည် စွန့်ပစ်ခြင်းကို ခံရသည်အကြောင်း၊ သူ၏သားမြေးတို့သည် တောင်း၍စားရသည်အကြောင်းကို . . . မမြင်စဖူး။” —ဆာလံ ၃၇:၂၅။

လူတွေပြောဆိုရာ

“လူသားတွေဟာ စိုးရိမ်ပူပန်မှုများတဲ့ခေတ်မှာ အသက်ရှင်နေကြရတယ်” လို့ စာရေးဆရာမ ဟာရီရာတ် ဂရင်းက ၂၀၀၈ ခုနှစ်ထုတ် ဂါးဒီးယန်းသတင်းစာ ဆောင်းပါးမှာ ဖော်ပြထားတယ်။ ၂၀၁၄ ခုနှစ်ထုတ် ဝေါစထရိဂျာနယ်မှာလည်း ပက်ထရစ် အိုကာနာက “အမေရိကန်လူမျိုးတွေဟာ အရင်ကထက် ပိုပြီး စိုးရိမ်ပူပန်လာကြပြီ” လို့ ရေးသားဖော်ပြခဲ့တယ်။

သမ္မာကျမ်းစာပြောဆိုရာ

– “ပူပင်သောကသည် လူ၏စိတ်ကို ညှိုးငယ်စေနိုင်၏။ ကြင်နာသောစကားသည် လူ၏စိတ်ကို ရွှင်လန်းစေလိမ့်မည်။” (သုတ္တံ ၁၂:၂၅၊ ခမ) ‘ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်နှင့်ဆိုင်သော သတင်းကောင်း’ က လူရဲ့စိတ်ကို ရွှင်လန်းစေနိုင်တယ်။ (မဿဲ ၂၄:၁၄) ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်ဟာ လူသားတွေ မလုပ်ဆောင်နိုင်တဲ့ အရာတွေကို မကြာခင် လုပ်ပေးပါတော့မယ်။ ဖျားနာမှုနဲ့ သေခြင်းအပါအဝင် စိုးရိမ်ပူပန်မှုဖြစ်စေတဲ့ အကြောင်းရင်းအားလုံးကို ဖယ်ရှားပေးတော့မယ်။ ‘ဘုရားသခင်သည် ကျွန်တော်တို့၏မျက်စိမှ မျက်ရည်ရှိသမျှကို သုတ်တော်မူမည်။ သေခြင်းရှိတော့မည်မဟုတ်။ ငိုကြွေးမြည်တမ်းခြင်း၊ အော်ဟစ်ခြင်း၊ နာကျင်ခြင်းတို့လည်း ရှိတော့မည်မဟုတ်။’—ဗျာဒိတ် ၂၁:၄။

‘မျှော်လင့်ခြင်း၏အရှင် ဘုရားသခင်သည် သင်တို့၏ယုံကြည်ခြင်းကြောင့် ရွှင်လန်းခွင့်၊ ငြိမ်သက်ခွင့် အမျိုးမျိုးနှင့် ပြည့်စုံတော်မူပါစေ။’ —ရောမ ၁၅:၁၃။