DE Australische maagbroedkikker, waarvan aangenomen wordt dat die sinds 2002 uitgestorven is, had een bizarre manier om zich voort te planten. Het vrouwtje slikte de bevruchte eitjes in en broedde de jongen in haar maag uit. De jongen kwamen zo’n zes weken later uit haar bek tevoorschijn als volledig ontwikkelde kikkers.

Om te voorkomen dat de eitjes in de maag verteerd werden, moest de moeder niet alleen stoppen met eten maar ook geen maagzuur meer aanmaken. Blijkbaar scheidden de eitjes en de pas uitgekomen jongen chemische stoffen af die de productie van maagzuur tegengingen.

De moeder broedde meestal zo’n 24 jongen uit. Tegen de tijd dat de jongen geboren werden, maakten ze zo’n 40 procent uit van het totale lichaamsgewicht van de moeder. Dat is te vergelijken met een vrouw van 68 kilo die tijdens een zwangerschap 24 baby’s in haar buik krijgt die elk 1,8 kilo wegen! Bij de maagbroedkikker werd de maag door de jongen zo ver opgerekt dat de longen volledig werden dichtgedrukt en ze door de huid moest ademen.

Als de jongen voldragen waren, kwamen ze normaal gesproken in een periode van een paar dagen tevoorschijn. Maar als er gevaar dreigde, braakte de moeder de jongen uit. Onderzoekers hebben eens gezien hoe een vrouwtje zes jongen tegelijk uitspuugde, waarbij ze een meter ver de lucht in geschoten werden.

Als dit voortplantingsstelsel geëvolueerd is, zoals sommigen beweren, zouden er in één keer enorme veranderingen moeten hebben plaatsgevonden in zowel de fysieke aard als het gedrag van de maagbroedkikker. „Een langzame, progressieve verandering in de biologische structuur van het voortplantingsstelsel [van de maagbroedkikker] is ondenkbaar”, schreef de wetenschapper en evolutionist Michael J. Tyler. „Het systeem is effectief of het faalt volledig.” De enige aannemelijke verklaring is volgens Tyler „één enorme, spectaculaire stap”. Sommigen zouden zo’n spectaculaire stap schepping noemen. *

Wat denkt u? Is het voortplantingsstelsel van de maagbroedkikker ontstaan door evolutie of is het ontworpen?