‘Vrede laat ik bij jullie achter, mijn vrede geef ik jullie, een andere vrede dan de wereld jullie geeft. Maak je niet ongerust en wees niet bang’ (Johannes 14:27, Nieuwewereldvertaling).

 ‘Ik laat jullie vrede na; mijn vrede geef ik jullie, zoals de wereld die niet geven kan. Maak je niet ongerust en verlies de moed niet’ (Johannes 14:27, De Nieuwe Bijbelvertaling).

 Met deze woorden sprak Jezus zijn apostelen moed in. Ze hoefden zich niet te veel zorgen te maken als ze met problemen te maken kregen. Net als hij konden ze met Gods hulp kalm blijven.

 Wat voor vrede liet Jezus zijn apostelen na? Hij gaf ze zijn vrede, de vrede die hij zelf voelde. Dat was niet de afwezigheid van vijandigheid, ruzie of moeilijkheden (Johannes 15:20; 16:33). Het was innerlijke vrede, vrede in hart en geest. Jezus voelde die vrede ook al was hij onrechtvaardig behandeld en zou hij uiteindelijk worden terechtgesteld (Lukas 23:27, 28, 32-34; 1 Petrus 2:23). Hij kon vanbinnen kalm zijn omdat hij wist dat hij de liefde en goedkeuring van zijn Vader, Jehovah, a had (Mattheüs 3:16, 17).

 Jezus gaf zijn apostelen vrede door ze ervan te verzekeren dat ze de liefde en goedkeuring van hem en zijn Vader hadden (Johannes 14:23; 15:9, 10; Romeinen 5:1). Die vrede, gebaseerd op hun geloof in Gods Zoon, zou hun angsten en zorgen bedaren (Johannes 14:1). Jezus zou niet meer bij ze zijn, maar hij beloofde dat Gods heilige geest ze zou helpen vertrouwen en innerlijke vrede te hebben (Johannes 14:25-27). Zijn volgelingen zouden grote uitdagingen moedig onder ogen kunnen zien omdat ze wisten dat ze Jehovah’s goedkeuring en steun hadden (Hebreeën 13:6).

 Toen Jezus op aarde was, hadden mensen de gewoonte elkaar bij een begroeting vrede toe te wensen (Mattheüs 10:12, 13). Maar Jezus wenste zijn apostelen niet alleen vrede toe, hij gaf ze vrede. Bovendien is de vrede die hij ze gaf anders dan de vrede die de wereld b kan geven. Dingen in de wereld zoals relaties, geld, roem of status kunnen mensen een mate van vrede geven. Maar de vrede van Jezus is niet afhankelijk van externe factoren. Het is een permanente vrede die vanbinnen zit.

 Jezus sprak deze woorden op de avond voor zijn dood. Die avond vertelde hij zijn trouwe apostelen dat hij nog maar kort bij ze zou zijn (Johannes 13:33, 36). Dat maakte ze verdrietig (Johannes 16:6). Vandaar dat Jezus ze moed wilde inspreken door ze uit te leggen dat ze niet ongerust moesten zijn over zijn vertrek.

 Jezus’ woorden kunnen christenen in deze tijd net zo goed bemoedigen. Ook wij kunnen vrede hebben (2 Thessalonicenzen 3:16). Als iemand een discipel van Jezus wordt, leert hij dat hij de liefde en goedkeuring heeft van Jezus en zijn Vader, Jehovah (Kolossenzen 3:15; 1 Johannes 4:16). Daardoor hoeft hij zich niet te veel zorgen te maken. God staat namelijk aan zijn kant (Psalm 118:6; Filippenzen 4:6, 7; 2 Petrus 1:2).

 Bekijk deze korte video om een overzicht te krijgen van het boek Johannes.