De dolfijn van Cuvier kan tot wel bijna 3000 meter diep duiken, waar de druk kan oplopen tot 30.300 kilopascal. Ook kan deze dolfijn heel lang onder water blijven. Er is een duik geregistreerd waarbij het 3 uur en 42 minuten duurde voordat de dolfijn weer boven water kwam om lucht te happen. Hoe kunnen deze zoogdieren, die zuurstof uit de lucht moeten halen, zo lang overleven onder zo’n enorme druk en met maar weinig zuurstof?

 Net als bij andere zeezoogdieren kunnen de borstkas en de longen van de dolfijn van Cuvier samengeperst worden. Wetenschappers hebben ontdekt dat zeezoogdieren tijdens een duik een extreem lage hartslag hebben en dat hun bloed dan alleen nog naar het hart, de hersenen en de spieren stroomt, waardoor ze veel minder zuurstof nodig hebben.

 Daarnaast slaan zeezoogdieren zuurstof op in hun spieren door middel van een eiwit dat myoglobine wordt genoemd. De myoglobine staat tijdens een diepe duik de benodigde zuurstof af. Zeezoogdieren kunnen veel hogere concentraties myoglobine in hun spieren opslaan dan mensen en landzoogdieren.

 Een wetenschapper concludeerde over de dolfijn van Cuvier: ‘Hoe diep deze dolfijnen duiken is echt fenomenaal. We zien dat ze veel meer kunnen dan we, met onze huidige kennis van fysiologie, zouden verwachten.’ Wetenschappers hopen meer te weten te komen over de duik van de dolfijn van Cuvier omdat die kennis artsen zou kunnen helpen bij het behandelen van medische aandoeningen zoals een klaplong.

 Wat denkt u? Is het vermogen van de dolfijn van Cuvier om diep te duiken en lang onder water te blijven door evolutie ontstaan? Of is het ontworpen?