Dolfijnen maken een variëteit aan klikgeluiden en fluittonen en vangen vervolgens de echo’s op om te kunnen navigeren en hun omgeving te ontdekken. Wetenschappers hebben zich laten inspireren door de natuurlijke sonar van de tuimelaar (Tursiops truncatus) en zijn bezig met het ontwikkelen van akoestische onderwatersystemen om problemen op te lossen waar bestaande technologieën geen oplossing voor bieden.

 Wetenswaardigheid: Dankzij zijn sonarsysteem kan de dolfijn visjes vinden die zich schuilhouden in het zand van de zeebodem en kan hij een vis van een steen onderscheiden. Volgens Keith Brown, hoofddocent aan de Heriot-Watt-universiteit in Edinburgh (Schotland), kunnen dolfijnen vanaf een afstand ‘van tien meter onderscheid maken tussen vaten met zoet water, zout water, siroop of olie’. Wetenschappers willen apparatuur ontwikkelen die hetzelfde kan.

 Onderzoekers analyseerden de geluiden en het gehoor van dolfijnen en hebben vervolgens een poging gedaan om die na te bootsen. Het resultaat was een sonarapparaat vol geavanceerde elektronica dat in een koker van nog geen meter lang paste. Het apparaat, dat bevestigd is aan een torpedovormige onderwaterrobot, was ontworpen om de zeebodem te onderzoeken en om begraven kabels of pijpleidingen te vinden en die op afstand te kunnen analyseren. De ontwikkelaars voorzien toepassingen in de olie- en gasindustrie. Het sonarsysteem, geïnspireerd op dat van de dolfijn, moet meer en gedetailleerdere gegevens opleveren dan huidige sonarsystemen. Dat zal technici helpen om onderwaterapparatuur op de meest geschikte locaties te plaatsen, om beschadigingen te ontdekken, zoals haarscheurtjes in de poten waarop een booreiland rust, en zelfs om verstoppingen in pijpleidingen te vinden.

 Wat denkt u? Is het sonarsysteem van de tuimelaar door evolutie ontstaan? Of is het ontworpen?