Jieda Mensch haft eenen Nomen. Veleicht wundascht du, aus Gott dan nich uk wudd sellen eenen Nomen haben. Wan wie met wäm Frind sent, dan weet wie secha, waut dän sien Nomen es un brucken dän uk foaken. Wan wie wellen Frind sennen met Gott, wudd wie am dan nich uk sellen bie sienen Nomen nanen?

 Gott sajcht en de Schreft: “Ekj sie de HAR a [Jehova, NW], soo heet ekj” (Jesaja 42:8, PB). Gott haft uk veschiedne Tietels, soo aus “Aulmajchtja”, “de HAR, dee aules rejieet” ooda “Erschaufa”, daut meent, daut hee aules jemoakt haft (Openboarunk 1:8, PB; Amos 9:5, PB; Jesaja 40:28, JHF). Hee well oba, daut siene Deena sienen Nomen brucken, wan dee to am räden.

 Väl Bibeläwasatungen haben Gott sienen Nomen en veschiedne Varzhen bennen. Biejlikj en de Friesenbibel sajcht daut en Amos 9:6: “Jahwe [ooda Jehova] es sien Nomen.” Un De Plautdietsche Bibel rät en 1. Mose 22:14 von “Jahwe”.

 Opp de huachdietsche Sproak es Gott sien Nomen aus “Jehova” ooda uk “Jehovah” aul von hundade Joaren trigj bekaunt. Biejlikj kjemt dee en daut huachdietsche Jesankbuak mieremol väa, waut väle mennonitische Kjoakjen brucken, soo aus en daut Leet Numma 560 (biejlikj aundre Nummasch sent 2, 199, 399, 401 un 696). Väl Jelieede sajen, Gott sien Nomen saul dolla “Jahwe” jeschräwen, oba “Jehova” es daut wietste bekaunt opp väl Sproaken. Daut ieeschte Poat von de Schreft wia opp Hebräisch jeschräwen, un dee Sproak woat von rajchtsch no linkjsch jeläst. Opp Hebräisch wort Gott sien Nomen met vea Latren soo aus dit jeschräwen: יהוה (JHWH ooda YHWH). Dise vea Latren woat Tetragramaton jenant. b