CO MÓWIĄ LUDZIE

Kobiety, które decydują się na aborcję, robią to z różnych przyczyn: trudności ekonomicznych, problemów w związku, ambicji zawodowych, chęci zdobywania dalszego wykształcenia czy obawy przed samotnym rodzicielstwem. Inni uważają, że z moralnego punktu widzenia aborcja jest zła — oznacza, że kobieta spodziewająca się dziecka ucieka od spoczywającej na niej odpowiedzialności z tym związanej.

CO MÓWI BIBLIA

W oczach Boga życie, a zwłaszcza życie człowieka, jest święte (Rodzaju 9:6; Psalm 36:9). Ta zasada odnosi się też do dziecka rozwijającego się w łonie matki — miejscu, które Bóg stworzył po to, żeby chronić płód. Jeden z pisarzy biblijnych oznajmił: „Osłaniałeś mnie w łonie mej matki (...). Oczy twoje widziały nawet mój zarodek, a w twej księdze były zapisane wszystkie jego cząstki — w dniach, gdy się kształtowały i nie było jeszcze ani jednej z nich” (Psalm 139:13, 16).

Pogląd Boga na życie nienarodzonego dziecka znalazł swoje odbicie w prawach danych Izraelitom i we wszczepionym nam przez Boga sumieniu. Według Prawa Mojżeszowego osoba, która zaatakowała ciężarną kobietę, w wyniku czego zmarło jej nienarodzone dziecko, podlegała karze śmierci, ponieważ za odebrane życie zabójca musiał zapłacić swoim życiem (Wyjścia 21:22, 23). Oczywiście sędziowie mieli brać pod uwagę motywy oraz różne okoliczności (Liczb 35:22-24, 31).

Poza tym człowiek został obdarzony sumieniem. Kiedy kobieta słucha tego wewnętrznego głosu i okazuje szacunek dla życia swojego nienarodzonego dziecka, jej sumienie jest czyste *. Jeśli jednak postępuje wbrew niemu, może ono ją niepokoić, a nawet potępiać (Rzymian 2:14, 15). Badania wskazują, że u kobiet, które decydują się na aborcję, występuje zwiększone ryzyko pojawienia się niepokoju oraz depresji.

Ale co, jeśli kogoś przytłacza perspektywa wychowywania dziecka, zwłaszcza, kiedy się go nie planowało? Osoby, które lojalnie trzymają się Bożych mierników, mogą zaufać następującym słowom opisującym Jehowę: „Dochowujesz wierności temu, kto jest wierny, z człowiekiem nienagannym postępujesz nienagannie” (Psalm 18:26, Edycja Świętego Pawła). W innym fragmencie Biblii czytamy: „Bo Jehowa miłuje sprawiedliwość i nie opuści lojalnych wobec niego” (Psalm 37:28).

„Ich sumienie świadczy wraz z nimi i we własnych myślach są oskarżani lub też uniewinniani” (Rzymian 2:15).

CO MÓWIĄ LUDZIE

Samotna matka o imieniu Ruth mówi: „Miałam trójkę małych dzieci i nie czułam się na siłach, żeby zadbać o kolejne. Ale po zabiegu wiedziałam, że zrobiłam coś strasznego” *. Jednak czy Ruth dopuściła się czegoś, czego Bóg nie może przebaczyć?

CO MÓWI BIBLIA

Pewien wgląd w to, co sądzi o tym Bóg, dają słowa Jezusa Chrystusa: „Nie przyszedłem wezwać do skruchy prawych, tylko grzeszników” (Łukasza 5:32). Kiedy czujemy wyrzuty sumienia za zły czyn, żałujemy go i prosimy Boga, żeby nam przebaczył, On chętnie to zrobi. I to nawet, jeśli grzech był poważny (Izajasza 1:18). W Psalmie 51:17 napisano: „Sercem skruszonym i zdruzgotanym nie wzgardzisz, Boże”.

Kiedy ktoś skruszony pokornie modli się do Boga, oprócz czystego sumienia może liczyć na spokój umysłu. W Liście do Filipian 4:6, 7 czytamy: „Niech wasze gorące prośby zostaną przedstawione Bogu w modlitwie i błaganiu wraz z dziękczynieniem; a pokój Boży, który przewyższa wszelką myśl, będzie strzegł waszych serc i władz umysłowych” *. Dzięki analizie Biblii oraz wylaniu swoich trosk w modlitwie do Boga Ruth osiągnęła wewnętrzny spokój. Przekonała się, że u Boga można znaleźć „prawdziwe przebaczenie” (Psalm 130:4).

„[Bóg] nie postąpił z nami według naszych grzechów ani nie sprowadził na nas tego, na co zasługujemy za swe przewinienia” (Psalm 103:10).