Czasami słowo to odnosi się do mężczyzny, którego wykastrowano. W czasach biblijnych kastrację stosowano wobec więźniów i niewolników bądź też jako karę. Zaufani mężczyźni, których wcześniej wykastrowano, sprawowali pieczę nad częścią pałacu, gdzie mieszkały kobiety, czyli nad haremem króla. Na przykład eunuchowie Hegaj i Szaaszgaz usługiwali jako stróże żon i nałożnic perskiego króla Aswerusa — najprawdopodobniej Kserksesa I (Estery 2:3, 14).

Jednak nie każdy mężczyzna nazwany w Biblii eunuchem był wykastrowany. Niektórzy uczeni uważają, że terminu tego używano również w odniesieniu do urzędnika pełniącego obowiązki na dworze króla. Wydaje się, że właśnie w tym sensie eunuchem nazwano Ebed-Melecha, towarzysza Jeremiasza, oraz nieznanego z imienia Etiopczyka, któremu głosił ewangelizator Filip. Ebed-Melech był najwidoczniej wysokim rangą urzędnikiem, gdyż miał bezpośredni kontakt z królem Sedekiaszem (Jeremiasza 38:7, 8). A Etiopczyka określono jako skarbnika królewskiego, który „udał się (...) do Jerozolimy, aby oddawać cześć Bogu” (Dzieje 8:27).

Opisując nadchodzący czas sądu, Jezus powiedział: „Kiedy Syn Człowieczy przybędzie w swojej chwale, (...) będzie oddzielał jednych ludzi od drugich, jak pasterz oddziela owce od kóz” (Mateusza 25:31, 32). Dlaczego pasterze rozdzielali te zwierzęta?

Zazwyczaj w ciągu dnia owce i kozy pasiono razem. Na noc zapędzano je do zagród, aby chronić je przed drapieżnikami, złodziejami oraz zimnem (Rodzaju 30:32, 33; 31:38-40). Te dwa rodzaje zwierząt trzymano w osobnych zagrodach, żeby stosunkowo potulnym owcom, szczególnie samicom i jagniętom, nic nie zagrażało ze strony kóz, z natury bardziej agresywnych. Jak czytamy w książce All Things in the Bible, pasterz oddzielał owce od kóz również podczas „rozrodu, dojenia i strzyżenia”. Przykład Jezusa nawiązywał zatem do zwyczajów i sytuacji dobrze znanych słuchaczom w starożytnym Izraelu, gdzie pasterstwo było czymś powszechnym.