نوجواناں دے سوال
مَیں شرمیلےپن تے قابو کیویں پا سکنا واں؟
نقصان: شرمیلےپن دی وجہ توں تُسی چنگی دوستیاں تے شاندار تجربے حاصل کرن دا موقع گنوا سکدے او۔
فائدہ: شرمیلاپن ہمیشاں بُرا نئیں ہوندا۔ایہہ تواڈی مدد کردا اے کہ تُسی بولن توں پہلاں سوچو۔ نالے ایہدی وجہ توں تُسی گل نُوں چنگی طرحاں سُنن تے سمجھن والے بن سکدے او۔
خوشخبری: جے تُسی ہُن شرمیلے او تے ایہدا ایہہ مطلب نئیں کہ تُسی ہمیشاں اِنج ای رہوو گے۔ شرمیلےپن تے قابو پایا جا سکدا اے۔ایس مضمون چ دَسیا جائے گا کہ تُسی ایہہ کیویں کر سکدے او۔
سوچو کہ تُسی کیہڑیاں گلاں توں ڈردے او
شرمیلےپن دی وجہ توں تُسی لوکاں نال آمنے سامنے گل کرن توں گھبرا سکدے او۔ایہدی وجہ توں تُسی اپنے آپ نُوں دُوجیاں توں وَکھ محسوس کرن لگ پیندے او۔ توانوں اِنج لگدا اے کہ جیویں تُسی اِک کمرے چ کلّے او تے ہر پاسے نھیرا ای نھیرا اے۔شاید تُسی ڈر محسوس کرو۔پر روشنی دے آندیاں ای توانوں پتہ لگدا اے کہ ڈرن والی کوئی گل ای نئیں سی۔تِن مثالاں تے غور کرو۔
ڈر: ”مینوں سمجھ نئیں آندی کہ مَیں کیس بارے گل کراں۔“
حقیقت: لوکاں نُوں تواڈی گلاں نالوں بوہتا ایہہ یاد رہندا اے کہ تُسی اوہناں نال کیویں پیش آئے سو۔تُسی اپنے ڈر تے قابو پا سکدے او۔ ایہدے لئی دُوجیاں دِیاں گلاں نُوں غور نال سنو تے اوہناں چ دلچسپی لَوو۔
ایس بارے سوچو: توانوں کیہو جیہا دوست پسند اے—اوہ جیہڑا بس آپ ای بولدا رہندا اے یاں اوہ جیہڑا دُوجیاں دی گل سُن دا وی اے؟
ڈر: ”لوک سوچن گے کہ مَیں دُوجیاں نُوں بور کرنا واں۔“
حقیقت: لوک تواڈے بارے کوئی نہ کوئی رائے قائم کرن گے فیر بھانویں تُسی شرمیلے او یاں نئیں۔ تُسی اپنے ڈر تے قابو پا سکدے او تے دُوجیاں دی مدد کر سکدے او کہ اوہ تواڈے بارے صحی رائے رکھن۔ اِنج اوہدوں ہوئے گا جدوں تُسی اوہناں نال گل بات کرو گے تے اوہ ویکھ سکن گے کہ تُسی اصل چ کیہو جہے انسان او۔
ایس بارے سوچو: جے توانوں لگدا اے کہ دُوجے تواڈے بارے غلط سوچ رکھدے نیں تے اصل چ تُسی اوہناں بارے غلط سوچ رہے او کیونکہ تُسی آپ ایہہ اندازے لا رہے او کہ اوہ توانوں پسند نئیں کردے۔
ڈر: ”جے مَیں کوئی غلط گل کر دِتی تے مینوں شرمندگی ہوئے گی۔“
حقیقت: ہر کسے نال کدی نہ کدی اِنج ہوندا اے۔ تُسی اپنے ڈر تے ایہہ سوچ کے قابو پا سکدے او کہ جدوں تواڈے کولوں گل بات کردے ویلے کوئی غلطی ہو جاندی اے تے اوہدوں تواڈے کول دُوجیاں تے ایہہ ظاہر کرن دا موقع ہوندا اے کہ تُسی اپنے آپ نُوں بےعیب نئیں سمجھدے۔
ایس بارے سوچو: کیہہ توانوں اوہناں لوکاں نال وقت گزارنا چنگا نئیں لگدا جیہڑے ایہہ مندے نیں کہ اوہ عیبدار نیں؟
کیہہ توانوں پتہ اے؟کجھ لوکاں دا خیال اے کہ اوہ شرمیلے نئیں نیں کیونکہ اوہ دُوجیاں نال میسج تے بوہت زیادہ گلبات کردے نیں۔ پر سچے دوست بنانا اوہدوں زیادہ اسان ہوندا اے جدوں تُسی کسے نال آمنے سامنے گل کردے او۔نفسیات تے ٹیکنالوجی دا ماہر شیری ٹرکل کہندا اے: ”جدوں اَسی اِک دُوجے نُوں ویکھنے آں تے اِک دُوجے دی آواز سننے آں تے ساڈا تعلق ہور مضبوط ہو جاندا اے۔“ a
ایہہ کرو
دھیان دَوو۔ اوہناں لوکاں تے دھیان دَوو جیہڑے دُوجیاں نال گھلدےمِلدے نیں تے غور کرو کہ اوہ کیویں گلبات کردے نیں۔کیہڑی چیز توں اوہناں نُوں مدد مِلدی اے تے کیہڑی توں نئیں۔ تُسی اوہناں دی کیہڑی مہارت نُوں اپنا سکدے او؟
”گلبات دا لما ہونا ضروری نئیں تے نہ ای توانوں محفل دی جان بنن دی لوڑ اے۔ بس کسے نویں بندے نُوں اپنا تعارف کراؤ یاں فیر کجھ چھوٹے چھوٹے سوال پچھو۔“—ایلیسیا
بائبل دا اصول: ”ہر بندہ اپنے کماں نُوں پَرکھے۔ اِنج اوہنوں اپنے کماں دی وجہ توں خوشی ملے گی نہ کہ دُوجیاں نال اپنا مقابلہ کرن دی وجہ توں۔“—گلتیوں 6:4۔
دُوجیاں نال مقابلہ نہ کرو۔ ضروری نئیں کہ تُسی ہر ویلے دُوجیاں دے نال رہوو۔ ایہدی بجائے تواڈا منصوبہ ایہہ ہونا چاہی دا اے کہ تُسی اپنے شرمیلےپن تے قابو پاؤ تاکہ تُسی چنگی دوستیاں تے شاندار تجربے حاصل کرن دا موقع نہ گنوا بیٹھو۔
”اوہناں لوکاں تے دھیان دَوو تے سکھو جیہڑے اسانی نال دوست بنا لیندے نیں۔ویکھو کہ جدوں اوہ پہلی واری کسے نُوں مِلدے نیں تے اوہ دُوجیاں نال کیویں پیش آندے نیں تے کیویں گلبات شروع کردے نیں۔“—آرون
بائبل دا اصول: جیویں لوھیا لوھے نُوں تیز کردا اے اوسے طرحاں اِک دوست دُوجے دوست نُوں بہتر بناندا اے۔—اَمثال 27:17۔
سوال پچھو۔ لوکاں نُوں اکثر کسے گل بارے اپنی رائے دینا چنگا لگدا اے ایس لئی سوال پچھنا گلبات شروع کرن دا ودھیا طریقہ اے۔ نالے اِنج کرن نال دُوجیاں دا دھیان صرف تواڈے وَل نئیں ہوئے گا۔
”پہلاں توں تیاری کرن نال تواڈی پریشانی گھٹ سکدی اے۔ تُسی پہلاں توں ای فرق فرق موضوعاں تے سوالاں بارے سوچ سکدے او جنہاں بارے تُسی گلبات کرو گے۔ اِنج کرن نال نویں لوکاں نُوں مِلدے ویلے توانوں بوہتی گھبراہٹ محسوس نئیں ہوئے گی۔“—الانا
بائبل دا اصول:”صرف اپنے بھلے بارے ای نئیں سگوں دُوجیاں دے بھلے بارے وی سوچو۔“—فِلپّیوں 2:4۔
a کتاب ریکلیمنگ کنورسیشن