لُوقا دی اِنجیل 10:1-42
10 ایہناں گلاں دے بعد مالک نے 70 ہور شاگرداں نُوں چُنیا تے اوہناں نُوں دو دو کر کے اپنے اَگے ہر اوس شہر تے جگہ نُوں گھلیا جِتھے اوہ آپ جان والا سی۔
2 فیر اوہنے اوہناں نُوں کہیا: ”فصل تے بوہت اے، پر واڈھی لئی مزدور تھوڑے نیں۔ ایس لئی کھیت دے مالک دی مِنت کرو کہ اوہ واڈھی لئی ہور مزدور بھیجے۔
3 جاؤ، پر ویکھو! تُسی میمنیاں وانگوں او تے مَیں توانوں بگھیاڑاں چ بھیج رہیا واں۔
4 اپنے نال نہ تے پیسے، نہ کھانے دا تھیلا تے نہ ای جُتیاں کھڑنا۔ نالے راہ چ کسے نُوں سلام دُعا* وی نہ کرنا۔
5 جدوں وی تُسی کسے گھر چ جاؤ تے پہلے ایہہ کہوو: ”ایس گھر تے سلامتی ہووے۔“
6 جے اوس گھر چ کوئی صلحپسند بندہ ہوئے گا تے اوہنوں اوہ سلامتی ملے گی جیہڑی تُسی اوہدے لئی چاہندے او۔ پر جے نئیں ہوئے گا تے اوہ سلامتی تواڈے اُتے ای رہوے گی۔
7 اوس صلحپسند بندے دے گھر چ رہوو تے اوہ توانوں کھان پین لئی جو وی دَوے، اوہنوں قبول کرو کیونکہ مزدور اپنی مزدوری دا حقدار ہوندا اے۔ تُسی وار وار گھر نہ بدلدے رہوو۔
8 نالے جدوں وی کسے شہر دے لوک توانوں قبول کرن تے توانوں کھان لئی کجھ دین تے اوہ کھا لوو۔
9 اوس شہر دے بیماراں نُوں شفا دَوو تے لوکاں نُوں دَسو: ”خدا دی بادشاہی نیڑے آ گئی اے۔“
10 پر جدوں وی کسے شہر دے لوک توانوں قبول نہ کرن تے شہر دے چونک چ جا کے کہوو:
11 ”اَسی تے اپنے پیراں توں تواڈے شہر دی مٹی وی جھاڑ رہے آں تاکہ ایہہ تواڈے خلاف گواہی ہووے۔ پر جان لوو کہ خدا دی بادشاہی نیڑے آ گئی اے۔“
12 مَیں توانوں کہنا واں کہ اوس دن اوہ شہر سدوم نالوں بوہتی سزا دے لائق ہوئے گا۔
13 لعنت تیرے تے خُرازین، لعنت تیرے تے بیت صیدا! کیونکہ جیہڑے معجزے تواڈے چ کیتے گئے، جے اوہ صور تے صیدا چ کیتے جاندے تے اوتھوں دے لوکاں نے بوریاں پا کے تے سواہ چ بہہ کے کدوں دی توبہ کر لئی ہوندی۔
14 ایس لئی عدالت دے ویلے تُسی صور تے صیدا نالوں بوہتی سزا دے لائق ہووو گے
15 تے اَے کفرنحوم، کیہہ تینوں اسمان تے چڑھایا جائے گا؟ نئیں سگوں تُوں قبر* چ جائیں گا!
16 جیہڑا تواڈی گل سُن دا اے، اوہ میری گل وی سُن دا اے تے جیہڑا توانوں ردّ کر دا اے، اوہ مینوں وی ردّ کردا اے تے جیہڑا مینوں ردّ کردا اے، اوہ اوہنوں وی ردّ کردا اے جنہے مینوں گھلیا اے۔“
17 فیر 70 شاگرد خوشی خوشی واپس آئے تے اوہناں نے کہیا: ”مالک، جدوں اَسی تیرا ناں لے کے باغی فرشتیاں نُوں حکم دِتا تے اوہ وی ساڈے تابع ہو گئے۔“
18 ایہہ سُن کے یسوع نے اوہناں نُوں کہیا: ”مَیں ویکھ رہیا واں کہ جیویں اسمانوں بجلی ڈِگ دی اے، اوسے طرحاں شیطان اسمانوں ڈِگ پیا اے۔
19 ویکھو، مَیں توانوں سَپاں تے بچھوؤاں نُوں پیراں تھلے مِدن دا اِختیار دِتا اے تے دُشمناں نُوں ہران دی طاقت دِتی اے تے کوئی وی چیز توانوں ذرا وی نقصان نئیں پونچائے گی۔
20 پر ایس گلوں خوش نہ ہووو کہ باغی فرشتیاں نُوں تواڈے تابع کیتا گیا اے سگوں ایس گلوں خوش ہووو کہ تواڈے ناں اسمان چ لکھے گئے نیں۔“
21 اوس ویلے اوہ پاک روح نال بھر گیا تے اوہنے خوشی دے مارے کہیا: ”اَے باپ، اسمان تے زمین دے مالک، مَیں ساریاں دے سامنے تیری وڈیائی کرنا واں کیونکہ تُوں ایہہ گلاں بڑے دھیان نال عقلمنداں تے سیانیاں توں لُکائیاں تے چھوٹے بچیاں اُتے ظاہر کیتیاں۔ ہاں، اَے باپ، ایہی تیری مرضی سی۔
22 میرے باپ نے سب کجھ میرے حوالے کر دِتا اے تے کوئی وی پُتر نُوں نئیں جان دا سوائے باپ دے تے نہ ای کوئی باپ نُوں جان دا اے سوائے پُتر دے تے اوس انسان دے جدے تے پُتر باپ نُوں ظاہر کرنا چاہندا اے۔“
23 جدوں اوہ اپنے شاگرداں نال کلّا سی تے اوہنے کہیا: ”خوش نیں اوہ لوک جیہڑے اوہ سب کجھ ویکھدے نیں جو تُسی ویکھ رہے او۔
24 مَیں توانوں کہنا واں کہ بوہت سارے نبی تے بادشاہ اوہ سب ویکھنا چاہندے سن جو تُسی ویکھ رہے او، پر ویکھ نہ سکے تے اوہ گلاں سُننا چاہندے سن جیہڑیاں تُسی سُن رہے او، پر سُن نہ سکے۔“
25 فیر شریعت دا اِک ماہر اُٹھیا تے اوہنے یسوع نُوں اَزمان لئی پچھیا: ”اُستاد، مینوں ہمیشاں دی زندگی پان لئی کیہہ کرنا چاہی دا اے؟“
26 یسوع نے اوہنوں کہیا: ”تُوں شریعت چ کیہہ پڑھیا اے؟ اوہدے چ کیہہ لکھیا اے؟“
27 اوہنے جواب دِتا: ””تُوں یہوواہ اپنے خدا نال اپنے سارے دل، اپنی ساری جان، اپنی ساری طاقت تے اپنی ساری عقل نال محبت کر“ تے ”اپنے گوانڈھی نال اُنج ای محبت کر جیویں تُوں اپنے آپ نال کرنا ایں۔““
28 یسوع نے اوہنوں کہیا: ”تُوں بالکل صحی جواب دِتا۔ ایہناں حکماں تے عمل کردا رہ تے تینوں ہمیشاں دی زندگی ملے گی۔“
29 اوہ بندہ وکھانا چاہندا سی کہ اوہ بڑا نیک اے۔ ایس لئی اوہنے یسوع نُوں پچھیا: ”اصل چ میرا گوانڈھی کون اے؟“
30 یسوع نے اوہنوں جواب دِتا: ”اِک آدمی یروشلم توں تھلے یریحو وَل جا رہیا سی۔ راہ چ ڈاکوؤاں نے اوہنوں گھیر کے اوہدا سارا مال لُٹ لیا تے اوہنوں مار مار کے اَدھ موئیا چھڈ دِتا۔
31 اِتفاق نال اِک کاہن اوسے راہ توں لنگھ رہیا سی۔ پر اوس آدمی نُوں ویکھ کے اوہ دُوجے پاسیوں نکل گیا۔
32 فیر اوتھوں اِک لاوی لنگھیا۔ اوہ وی اوس بندے نُوں ویکھ کے دُوجے پاسیوں نکل گیا۔
33 فیر اِک سامری وی اوسے راہ تے سفر کردا اوتھے آیا۔ جدوں اوہنے اوس آدمی نُوں ویکھیا تے اوہنوں اوہدے تے بڑا ترس آیا۔
34 ایس لئی اوہ اوہدے کول گیا تے اوہدے زخماں تے تیل تے مے لا کے پٹی کیتی۔ فیر اوہ اوہنوں اپنے گدھے تے بیٹھا کے مسافر خانے لے گیا تے اوہدی دیکھبھال کیتی۔
35 اگلے دن اوہنے مسافر خانے دے مالک نُوں دو دینار* دِتے تے کہیا: ”ایہدا خیال رکِھیں۔ جے ایہدے تے ہور خرچہ ہویا تے مَیں واپس آ کے تینوں دے دَواں گا۔“
36 تیرے خیال چ ایہناں تِناں وچوں کنہے ثابت کیتا کہ اوہ اوس بندے دا گوانڈھی اے جنہوں ڈاکوؤاں نے لُٹیا سی؟“
37 شریعت دے عالم نے جواب دِتا: ”اوہی جنہے اوہدے تے رحم کیتا۔“ فیر یسوع نے اوہنوں کہیا:”جا، تُوں وی اِنج ای کر۔“
38 فیر اوہ سفر کردے کردے اِک پِنڈ چ گئے۔ اوتھے مارتھا ناں دی اِک عورت نے یسوع نُوں اپنے گھر بلایا۔
39 مارتھا دی اِک بھین سی جدا ناں مریم سی۔ اوہ مالک دے پیراں چ بہہ کے اوہدیاں گلاں* سُن رہی سی
40 جد کہ مارتھا دا سارا دھیان کھانے دا اِنتظام کرن چ لگیا ہویا سی۔ ایس لئی اوہنے یسوع نُوں کہیا: ”مالک، میری بھین نے سارا کم میرے سِر تے چھڈ دِتا اے۔ کیہہ تینوں نئیں لگدا کہ اوہنوں میری مدد کرنی چاہی دی اے؟ اوہنوں کہہ کہ میرے نال کم کرائے۔“
41 پر مالک نے اوہنوں کہیا: ”مارتھا، مارتھا، تُوں اینی پریشان کیوں ہو رہی ایں؟ بوہتیاں چیزاں بارے فکر نہ کر۔
42 سانوں بوہتیاں چیزاں دی لوڑ نئیں سگوں اِک ای کافی اے۔ مریم نے سب توں ودھیا چیز* چُنی اے جیہڑی اوہدے کولوں کھوئی نئیں جائے گی۔“
فٹ نوٹ
^ یاں، ”گلے نہ ملنا۔“
^ یونانی چ: ”ہادس۔“
^ یعنی دو دن دی مزدوری۔
^ یونانی چ: ”کلام۔“
^ یاں، ”حصہ۔“
