نخیر!‏ همهٔ دین‌ها ما را به خداوند نمی‌رسانند.‏ در کتاب مقدس به دین‌های زیاد اشاره شده است که مورد قبول خداوند نبودند.‏ این دین‌ها به دو دسته تقسیم می‌شوند:‏

دستهٔ اول:‏ دین‌هایی که خدایان دروغین را پرستش می‌کنند

 کتاب مقدس توضیح می‌دهد که پرستش خدایان دروغین «غلط» و «بیهوده» است.‏ (‏ارمیا ۱۰:‏۳-‏۵؛‏ ۱۶:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ یهوه a به قوم اسرائیل باستان فرمان داد:‏ «خدای دیگر غیر از من نداشته باش.‏» (‏خروج ۲۰:‏۳،‏ ۲۳؛‏ ۲۳:‏۲۴‏)‏ وقتی اسرائیلیان خدایان دیگر را پرستش کردند،‏ «یَهُوَه از دست آن‌ها شدیداً خشمگین شد.‏» (‏اعداد ۲۵:‏۳‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید‏؛‏ لاویان ۲۰:‏۲؛‏ داوران ۲:‏۱۳،‏ ۱۴‏)‏

 نظر خداوند دربارهٔ پرستش این «خدایان» هنوز هم تغییر نکرده است.‏ (‏۱ قرنتیان ۸:‏۵،‏ ۶‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید‏؛‏ غلاتیان ۴:‏۸‏)‏ خداوند به کسانی که می‌خواهند او را پرستش کنند،‏ فرمان می‌دهد که از معاشرت با پیروان دین‌های دروغین دوری کنند.‏ او می‌گوید:‏ «از میان آن‌ها خارج شوید و خود را از آن‌ها جدا سازید».‏ (‏۲ قرنتیان ۶:‏۱۴-‏۱۷‏)‏ اگر همهٔ دین‌ها ما را به خداوند می‌رساندند،‏ پس چرا او این فرمان را داده است؟‏

دستهٔ دوم:‏ دین‌هایی که خدای حقیقی را قِسمی پرستش می‌کنند که او قبول ندارد

 بعضی وقت‌ها قوم اسرائیل در پرستش خدای حقیقی از عقیده‌ها و رسم و رواج دین‌های دروغین استفاده می‌کردند.‏ اما یهوه گَد و وَد کردن دین حقیقی با دین دروغین را محکوم می‌کند.‏ (‏خروج ۳۲:‏۸؛‏ تثنیه ۱۲:‏۲-‏۴‏)‏ عیسی مسیح هم رهبران دینی زمان خود را محکوم می‌کرد به‌خاطریکه پرستش آن‌ها ساختگی و ظاهری بود.‏ عیسی مسیح به آن‌ها گفت:‏ «مهم‌ترین احکام شریعت را که عدالت و رحمت و صداقت است،‏ نادیده گرفته‌اید.‏» (‏متی ۲۳:‏۲۳‏)‏

 امروزه هم همین‌طور است.‏ فقط دینی که به اساس راستی و حقیقت کتاب مقدس است،‏ می‌تواند انسان‌ها را به طرف خداوند هدایت کند.‏ (‏یوحنا ۴:‏۴۲؛‏ ۱۷:‏۱۷؛‏ ۲ تیموتاوس ۳:‏۱۶،‏ ۱۷‏)‏ دین‌هایی که تعالیم‌شان مخالف تعالیم کتاب مقدس است،‏ انسان‌ها را از خداوند دور می‌کنند.‏ بسیاری فکر می‌کنند که تعالیمی مثل تثلیث‏،‏ یا اینکه روح انسان بعد از مرگ زنده می‌ماند و یا اینکه انسان‌های بد به دوزخ می‌روند‏،‏ از کتاب مقدس آمده‌اند.‏ اما این اعتقادات از پرستش خدایان دروغین آمده‌اند و بی‌فایده استند به‌خاطریکه رسم و رواج انسانی را به جای تعالیم خدای حقیقی رواج می‌دهند.‏ (‏مرقس ۷:‏۷،‏ ۸‏)‏

 خداوند از ریاکاری نفرت دارد.‏ (‏تیتوس ۱:‏۱۶‏)‏ برای اینکه یک دین انسان‌ها را به خداوند نزدیک کند،‏ باید سر زنده‌گی روزمره‌شان تاثیر داشته باشد و نه فقط به اساس رسم و رواج انسانی باشد.‏ برای مثال کتاب مقدس می‌گوید:‏ «اگر کسی گمان می‌کند که آدم دینداری است ولی زبان خود را نگاه نمی‌دارد،‏ خود را فریب می‌دهد و ایمان او بی‌فایده است.‏ دیانت پاک و بی‌آلایش در برابر خدای پدر این است که وقتی یتیمان و بیوه‌زنان دچار مصیبت می‌شوند،‏ به آن‌ها توجه کنیم و خود را از فساد دنیا دور نگهداریم.‏» (‏یعقوب ۱:‏۲۶،‏ ۲۷‏)‏ در ترجمهٔ قدیم کتاب مقدس به لسان فارسی برای توصیف این دین پاک از کلمه‌های «پرستش صاف و بی‌عیب» استفاده شده است.‏