Kajadian 17:1-27
17 Waktu Abram umur 99 taun, Yéhuwa némbongan ka Abram, seug ngomong kieu, ”Kuring téh Allah Nu Mahakawasa. Hirup manéh kudu sajalan jeung kahayang Kuring,* sarta buktikeun hirup manéh téh bener.
2 Kuring rék nyieun perjangjian jeung manéh. Turunan manéh ku Kuring rék dijadikeun loba, loba pisan.”
3 Ngadéngé kitu, bruk Abram sujud. Allah ngomong deui ka manéhna,
4 ”Kuring pan geus nyieun perjangjian jeung manéh, manéh pasti jadi bapana loba bangsa.
5 Ngaran manéh lain Abram* deui, tapi Ibrahim,* sabab manéh ku Kuring bakal dijadikeun bapana loba bangsa.
6 Turunan manéh ku Kuring rék dijadikeun loba, loba pisan. Manéh bakal jadi karuhunna bangsa-bangsa jeung jadi karuhunna raja-raja.
7 ”Kuring bakal ngalaksanakeun perjangjian antara Kuring jeung manéh sarta sakabéh turunan* manéh. Perjangjian éta téh pikeun salilana. Kuring bakal jadi Allah manéh jeung Allah turunan* manéh.
8 Tanah ieu, tempat manéh cicing jadi urang asing, rék dibikeun ka manéh jeung turunan* manéh. Sakuliah tanah Kanaan bakal jadi milik maranéh salilana, sarta Kuring bakal jadi Allah maranéhna.”
9 Allah ngomong deui ka Ibrahim, ”Sabalikna, manéh gé kudu ngalaksanakeun perjangjian jeung Kuring, nya manéh sarta turunan* manéh turun-tumurun.
10 Ieu perjangjian antara Kuring jeung manéh nu kudu dijalankeun ku manéh jeung turunan* manéh: Unggal lalaki kudu disunatan.
11 Maranéh kudu disunatan. Éta bakal jadi tanda perjangjian antara Kuring jeung maranéh.
12 Maranéh turun-tumurun kudu nyunatan unggal budak lalaki nu umurna dalapan poé, nyaéta saha waé nu lahir di imah maranéh, saha waé nu lain turunan* maranéh, jeung saha waé nu dibeuli ti urang asing.
13 Unggal lalaki nu lahir di imah maranéh jeung unggal lalaki nu dibeuli kudu disunatan. Ieu téh tanda dina awak maranéh nu ngabuktikeun yén perjangjian antara Kuring jeung maranéh téh pikeun salilana.
14 Lamun aya lalaki nu teu disunatan, manéhna kudu dipaéhan.* Manéhna geus ngalanggar perjangjian Kuring.”
15 Tuluy Allah ngomong ka Ibrahim, ”Pamajikan manéh ulah disebut deui Sarai,* ngaranna ayeuna mah Sara.*
16 Manéhna bakal diberkahan ku Kuring, jeung bakal ngalahirkeun budak lalaki keur manéh. Manéhna bakal diberkahan ku Kuring, jeung bakal jadi karuhunna loba bangsa sarta karuhunna raja-raja.”
17 Bruk Ibrahim sujud bari seuri jeung ngomong di jero haté, ”Piraku lalaki nu umurna 100 taun bisa boga budak. Maenya Sara, nu umurna 90 taun, bisa ngalahirkeun?”
18 Jadi Ibrahim ngomong ka Allah nu bener, ”Nun Gusti, mugia Ismail diberkahan ku Gusti!”
19 Tapi Allah némbalan, ”Sara pamajikan manéh pasti bakal ngalahirkeun budak lalaki keur manéh, jeung ku manéh kudu dingaranan Ishak.* Kuring rék nyieun perjangjian jeung manéhna, kitu deui jeung turunanana* pikeun salilana.
20 Tapi paménta manéh ngeunaan Ismail bakal dikabulkeun. Manéhna ku Kuring bakal diberkahan sarta turunanana bakal dijadikeun loba, loba pisan. Manéhna bakal jadi karuhunna 12 pamingpin sarta bakal dijadikeun bangsa nu gedé.
21 Sanajan kitu, Kuring rék nyieun perjangjian jeung Ishak, nu bakal dilahirkeun ku Sara taun hareup dina waktu kawas ayeuna.”
22 Sanggeus ngomong jeung Ibrahim, Allah indit ti hareupeun manéhna.
23 Poé éta kénéh, Ibrahim nyunatan Ismail anakna jeung sakabéh lalaki nu lahir di imahna sarta nu dibeuli ku manéhna. Unggal lalaki di rumah tangga Ibrahim disarunatan, sakumaha nu diparéntahkeun ku Allah.
24 Umur Ibrahim 99 taun basa manéhna disunatan.
25 Ari Ismail anakna mah umur 13 taun basa manéhna disunatan.
26 Poé éta kénéh, Ibrahim jeung Ismail anakna disunatan.
27 Unggal lalaki di rumah tanggana, boh nu lahir di imahna boh nu dibeuli ti urang asing, kabéh disarunatan bareng jeung manéhna.
Catetan Tambihan
^ Atawa ”Manéh kudu leumpang di jalan Kuring”.
^ Hartina ”Bapa téh Luhur (Diluhurkeun)”.
^ Hartina ”Bapana Loba Jalma”.
^ As. ”binih”.
^ As. ”binih”.
^ As. ”binih”.
^ As. ”binih”.
^ As. ”binih”.
^ As. ”binih”.
^ As. ”disingkirkeun ti bangsana”.
^ Bisa jadi hartina ”Resep Paséa”.
^ Hartina ”Putri Raja”.
^ Hartina ”Seuseurian”.
^ As. ”binihna”.
