Ошкорсозӣ 20:1-15

  • Ба 1000 сол бандубаст шудани Шайтон (1–3)

  • Касоне, ки 1000 сол бо Масеҳ подшоҳӣ мекунанд (4–6)

  • Озод шудан ва нобуд гаштани Шайтон (7–10)

  • Дар пеши тахти сафед доварӣ шудани мурдагон (11–15)

20  Ман фариштаеро дидам, ки аз осмон мефаромад ва калиди чоҳи бетаг+ ва занҷири калоне дар даст дошт.  Ӯ аждаҳо,+ яъне мори қадимиро,+ ки Иблис+ ва Шайтон+ аст, дастгир карда, ба муддати 1000 сол бандубаст намуд.  Он фаришта аждаҳоро ба чоҳи бетаг+ партофта, даҳони онро маҳкам кард ва бар он муҳр зад, то ки вай халқҳоро дигар гумроҳ насозад. Пас аз гузаштани 1000 сол вай бояд ба муддати кӯтоҳе озод карда шавад.+  Ман тахтҳо ва касонеро дидам, ки бар онҳо менишастанд; ба онҳо қудрат дода шуд, то доварӣ кунанд. Бале, ман касонеро дидам, ки онҳоро барои шаҳодат додан дар бораи Исо ва сухан гуфтан дар бораи Худо кушта буданд*. Инҳо касонеянд, ки ба ҳайвони ваҳшӣ ва ҳайкали он саҷда накарданд ва бар пешониву дасти худ аломат нагирифтанд.+ Онҳо зинда шуданд ва ҳамроҳи Масеҳ 1000 сол подшоҳӣ карданд.+  Ин зиндашавии якум аст.+ (Мурдагони боқимонда,+ то даме ки 1000 сол ба охир нарасид, зинда нашуданд.)  Хушбахт ва поку муқаддас аст ҳар кӣ дар зиндашавии якум+ аз байни мурдагон бармехезад. Марги дуюм+ бар ин касон қудрат надорад,+ балки онҳо коҳинони+ Худо ва Масеҳ мешаванд ва бо ӯ 1000 сол подшоҳӣ мекунанд.+  Ҳамин ки 1000 сол ба охир расад, Шайтон аз зиндон озод карда мешавад.  Ӯ берун меояд, то халқҳоеро, ки дар чор гӯшаи заминанд, яъне Ҷуҷу Маҷуҷро, гумроҳ созад ва барои ҷанг ҷамъ оварад. Шумораи онҳо мисли реги баҳр аст.  Онҳо дар тамоми замин паҳн шуданд ва қароргоҳи покону шаҳри азизро иҳота карданд, вале аз осмон оташ фаромада, онҳоро фурӯ бурд.+ 10  Иблис, ки онҳоро гумроҳ мекард, ба кӯли оташ ва кибрит*, ки ҳайвони ваҳшӣ+ ва пайғамбари бардурӯғ аллакай он ҷо буданд,+ партофта шуд ва онҳо шабу рӯз то абад азоб хоҳанд кашид*. 11  Пас аз ин ман тахти бузурги сафед ва Нишинандаи онро дидам.+ Замин ва осмон аз пеши ӯ гурехтанд+ ва ҷое барои онҳо ёфт нашуд. 12  Ман дидам, ки мурдагон, ҳам хурдону ҳам бузургон, дар пеши тахт истодаанд ва дастхатҳо кушода шуданд. Ҳамчунин дастхати дигаре кушода шуд, ки дастхати ҳаёт+ буд. Мурдагон аз рӯйи он чӣ дар он дастхатҳо навишта шудааст, аз рӯйи корҳояшон, доварӣ шуданд.+ 13  Он гоҳ баҳр, марг ва гӯр* мурдагонеро, ки дар онҳо буданд, доданд ва ҳар яки онҳо аз рӯйи корҳояшон доварӣ шуданд.+ 14  Пас аз ин марг ва гӯр ба кӯли оташ партофта шуд.+ Кӯли оташ+ марги дуюм аст.+ 15  Касе, ки номаш дар китоби ҳаёт+ навишта нашудааст, ба кӯли оташ партофта шуд.+

Поварақҳо

Дар матни асл «бо табар кушта шуданд».
Ё «сулфур».
Ё «дар ҳабс хоҳанд буд».
Юн. «ҳадес». Ниг. ба луғат, ба калимаи «гӯр».