Азбаски шумо ва ҳамсаратон ҳаёти якҷояро сар мекунед, душвориҳои гуногун ба миён хоҳанд омад. Чаро? Зеро фикратон, ҳиссиётатон ва нуқтаи назаратон ба ҳаёт гуногун буда метавонад. Ё ин ки душвориҳо метавонанд аз боиси таъсири атрофиён ва вазъиятҳои ногаҳонӣ, ба миён оянд.

Шояд мо аз воқеият гурехтанӣ шавем, лекин дар Китоби Муқаддас маслиҳат дода шудааст, мо бояд душвориҳо ҳал кунем (Матто 5:23, 24). Ба воситаи ба кор бурдани принсипҳои Китоби Муқаддас, шумо душвориҳоятонро ба таври беҳтарин ҳал хоҳед кард.

КИТОБИ МУҚАДДАС ЧУНИН МЕГӮЯД: «Вақте ҳаст... барои сухан рондан» (Воиз 3:1, 7). Барои дар бораи душвориҳо сӯҳбат кардан вақт ҷудо кунед. Фикр ва ҳиссиётатонро оиди ин ё он чиз, ростқавлона ба ҳамсаратон баён намоед. Ҳамеша ба ҳамсари худ «рост гӯед» (Эфсӯсиён 4:25). Ҳатто агар ҳолати эмотсионалиатон зери фишор қарор гирад ҳам, ба хашм дода нашавед. Ҷавоби нарм кӯмак мекунад, ки нофаҳмиҳо ба ҷанҷол табдил наёбад (Масалҳо 15:4; 26:20).

Ҳатто агар шумо бо чизе розӣ набошед ҳам, гузашт кунед ва ҳеҷ гоҳ нисбати ҳамсаратон нишон додани муҳаббат ва эҳтиромро фаромӯш насозед (Қӯлассиён 4:6). Кӯшиш кунед, ки масъаларо ҳар чӣ зудтар ҳал кунед ва муошират карданро давом диҳед (Эфсӯсиён 4:26).

ЧУНИН КАРДА МЕТАВОНЕД:

• Барои муҳокима кардани душворӣ вақти мувофиқ ёбед

• Вақте ки барои гӯш кардан навбати шумо бошад, сухани ҳамсаратонро набуред. Барои сухан гуфтан навбати шумо ҳам меояд

КИТОБИ МУҚАДДАС ЧУНИН МЕГӮЯД: «Якдигарро... дӯст доред ва ҳар яке каси дигарро зиёдтар сазовори эҳтиром ҳисоб кунед» (Румиён 12:10). Ба суханони ҳамсаратон гӯш кардани шумо хеле муҳим аст. Ҳаракат кунед, ки ҳангоми фаҳмидани нуқтаи назари ҳамсаратон «ҳамдард... ва фурӯтан бошед» (1 Петрус 3:8; Яъқуб 1:19). Чунин вонамуд накунед, ки гӯё гӯш карда истодаед. Агар имконпазир бошад, кори кардаистодаатонро як сӯ монда, пурра диққататонро ба ҳамсаратон равона созед ё аз ӯ пурсед, ки оё метавонед ин сӯҳбатро баъдтар муҳокима кунед. Вақте шумо ба ҳамсаратон на чун рақиб, балки ҳамчун аъзои гурӯҳатон нигоҳ мекунед, «ба хашм гирифтан шитоб» нахоҳед кард (Воиз 7:9).

ЧУНИН КАРДА МЕТАВОНЕД:

• Ҳатто агар суханони ҳамсаратон ба гӯшатон нафорад ҳам, самимона гӯш карданро давом диҳед

• Аҳамият диҳед, ки ҳамсаратон бо ин суханонаш чӣ гуфтанӣ аст. Ба тарҳи рӯй ва оҳанги овози ӯ диққат диҳед

КИТОБИ МУҚАДДАС ЧУНИН МЕГӮЯД: «Дар ҳар кори сахт нафъе ҳаст, вале пургӯӣ фақат сӯи бенавоӣ мебарад» (Масалҳо 14:23). Танҳо оиди ҳал намудани ягон масъала розӣ шудан, кофӣ нест. Шумо бояд мувофиқи он чизе, ки якҷоя қарор кардед, амал намоед. Ин шояд заҳмат ва кӯшишу ғайрати зиёдро талаб кунад, лекин ин арзанда аст (Масалҳо 10:4). Агар шумо якҷоя чун як гурӯҳ кор кунед, аз меҳнататон «музди хубе» ба даст меоред (Воиз 4:9).

ЧУНИН КАРДА МЕТАВОНЕД:

• Қарор кунед, ки барои ҳал кардани душворӣ, ҳар яки шумо кадом қадамҳои амалиро хоҳед гузошт

• Вақт аз вақт оиди пешравиҳои кардаатон мулоҳиза ронед