Hepimiz ilk insan Âdem’in soyundan geldiğimiz için aslında bir aileyiz. Normalde aile üyeleri birbirini sever ve birbirine saygı duyar. Ne yazık ki günümüzde insanlar arasında böyle bir sevgi bulmak çok zor. Ancak sevgi dolu Yaratıcımız böyle olsun istemiyor.

“Komşunu kendin gibi seveceksin” (LEVİOĞULLARI 19:18).

“Düşmanlarınızı sevin” (MATTA 5:44).

Yaratıcımızın Kutsal Yazılarda, 1. Korintoslular 13:4-7 ayetlerinde sevgiyi nasıl tarif ettiğine bakalım.

“Sevgi tahammül eder ve iyilikle davranır.”

Şunu düşünün: Başkaları size tahammül ettiğinde, hatalarınız karşısında kızmadığında ve iyilikle davrandığında ne hissediyorsunuz?

“Sevgi kıskanç değildir.”

Şunu düşünün: Başkaları sizde sürekli art niyet aradığında veya sizi kıskandığında ne hissediyorsunuz?

Sevgi “kendi çıkarını düşünmez.”

Şunu düşünün: Başkaları sizin görüşlerinize saygı duyduğunda ve kendi fikirlerinde ısrar etmediğinde ne hissediyorsunuz?

Sevgi “yapılan kötülüğün hesabını tutmaz.”

Şunu düşünün: Yaratıcımız geçmişte günah işlemiş ama sonradan tövbe etmiş kişileri bağışlamaya isteklidir. O “sürekli hata aramaz, devirlerce kızgınlık beslemez” (Mezmur 103:9). Kırdığımız biri bizi affettiğinde mutlu oluruz. Bu yüzden başkaları da bizi kırdığında bağışlamaya hazır olmalıyız (Mezmur 86:5).

Sevgi “haksızlığa sevinmez.”

Şunu düşünün: Başımıza kötü bir şey geldiğinde başkalarının buna sevinmesi hoşumuza gitmez. Bu yüzden biz de biri sıkıntı yaşadığında buna sevinmemeliyiz. Bize kötü davranan birinin bile acı çekmesinden mutlu olmamalıyız.

Yaratıcımızın vereceği nimetleri tatmak istiyorsak, ayrım gözetmeden herkesi bu şekilde sevmeliyiz. Sevgimizi göstermenin bir yolu, muhtaç durumdaki kişilere yardım etmektir.