Ülkenin Cibao Vadisi denen bölgesinde yaşayan Pablo González 1935 yılı civarında Kutsal Kitabı okumaya başladı. Bir süre Protestan bir grupla görüştü. Ancak onların davranışlarının Kutsal Yazılarda okuduklarıyla bağdaşmadığını görünce onlarla bağlantısını kesti. Yine de Tanrı’nın Sözünü tek başına incelemeye devam etti ve öğrendiklerini ailesine, komşularına ve daha sonra yakın bölgelerde yaşayan insanlara anlatmaya başladı. Çiftliğini ve sığırlarını sattı, eline geçen parayı bu hizmeti yaparken yolculuk masraflarını karşılamak için kullandı.

1942 yılına gelindiğinde Pablo’nun hâlâ Yehova’nın Şahitleriyle bir bağlantısı yoktu; yine de yakın çevredeki en az 200 aileyi ziyaret ediyor ve düzenli olarak toplantılar yapıyordu. İnsanları Kutsal Kitabı incelemeye ve öğrendikleriyle uyumlu yaşamaya teşvik ediyordu. Onun sözlerinden etkilenen birçok kişi, tütün kullanmayı bıraktı ve çokeşli bir yaşam sürmekten vazgeçti.

Pablo’nun duyurduğu mesaja kulak verenlerden biri  de Celeste Rosario’ydu. Şunları anlatıyor: “17 yaşındaydım; annemin kuzeni Negro Jiménez, Pablo González’in gruplarından birine katılıyordu. Negro ailemi ziyarete geldiğinde, Kutsal Kitaptan bazı ayetler okudu. Sadece bu bile Katolik Kilisesinden ayrılmama yetti. Kilisede Kutsal Kitap Latince okunuyordu ve biz hiçbir şey anlamıyorduk. Kısa süre sonra Pablo González bizi ziyaret etti ve şunları söyledi: ‘Birçok din olsa da biz hiçbirine mensup değiliz, fakat mutlaka dünyanın bir yerlerinde yaşayan kardeşlerimiz var. Onları henüz tanımıyoruz ya da isimlerini bilmiyoruz, ancak bir gün onları bulacağız.’”

Pablo zaman içinde Los Cacaos Salcedo, Monte Adentro, Salcedo ve Villa Tenares’te Kutsal Kitabı inceleyen kişilerden oluşan gruplar kurdu. 1948’de Santiago’da otobüs değiştirmek için beklerken, sokakta iyi haberi duyuran iki Şahit gördü. Şahitler ona bir Gözcü Kulesi dergisi verdi. Başka bir yolculuğu sırasında bir hemşire Pablo’ya iki kitap verdi ve onu Mesih’in Ölümünün Anılması için Santiago’da yapılacak buluşmaya  davet etti. Anma Yemeğinde duyduklarından öyle etkilendi ki, sonunda hakikati bulduğunu anladı. Yıllardır bulmayı ümit ettiği kişiler tam karşısındaydı.

Görevli vaizler Pablo’yla inceleme yapan kişileri ziyaret etmeye başladı. Pablo’nun toplantı düzenlediği yerlerden birinde onları heyecanla bekleyen 27 kişi vardı. Bazıları oraya ulaşmak için 25 kilometre yol yürümüş, bazıları da at sırtında 50 kilometre yolculuk etmişti. Bir sonraki toplantı yerinde 78 kişi bulunuyordu, başka bir yerde ise 69 kişi bir araya gelmişti.

Pablo görevli vaizlere, yaklaşık 150 kişinin ismini içeren bir liste verdi. Bu kişiler Kutsal Kitabı zaten inceleyen ve içindeki ilkeleri uygulayan alçakgönüllü ve ruhi düşünüşlü insanlardı. Sadece teşkilatlanmaya ve doğru şekilde yönlendirilmeye ihtiyaçları vardı. Celeste şunları anlatıyor: “Görevli vaizler bizi ziyaret etti ve bir toplantı yaptık. Vaftiz için bazı düzenlemeler yapıldı. Ailemden ilk vaftiz edilen kişi bendim. Daha sonra annem Fidelia Jiménez ve kız kardeşim Carmen de vaftiz edildi.”

Ülkede ilk çevre ibadeti 23-25 Eylül 1949’da Santiago’da düzenlendi ve duyuru işine büyük hız kazandırdı. Bu ibadete, hakikate ilgi gösteren birçok kişi geldi ve pazar günü yapılan umumi konuşmaya katılanların sayısı 260’a ulaştı. Yirmi sekiz kişi vaftiz edildi. Bu üç günlük çevre ibadeti sayesinde birçok yeni kişi Tanrı’nın, amacını yerine getirmek için bu teşkilatı kullandığına ikna oldu.