İSA’NIN TAKİPÇİLERİNİN yeni kurulmuş cemaati Yehova’nın amacının gerçekleşmesinde önemli bir rol üstlenecekti. Fakat ilk yüzyıldaki takipçiler hemen saldırıların hedefi haline gelmişti. Acaba cemaatin bireyleri, hem dışarıdan gördükleri zulüm hem de kendi içlerindeki kişilerden kaynaklanan daha sinsi tehlikeler karşısında Tanrı’ya sadakatlerini koruyacaklar mıydı? İncil kayıtları bunun için gereken öğüt ve teşvikleri sağlayan 21 mektup içerir.

Bu mektuplardan 14’ü, yani Romalılardan İbranilere kadar olanlar elçi Pavlus tarafından kaleme alınmıştır. Bu mektuplar, gönderildikleri kişilerin ya da cemaatlerin adını taşır. Şimdi Pavlus’un mektuplarında işlenen bazı konular üzerinde duralım.

Ahlak ve davranış konusunda tembihler. Cinsel ahlaksızlık, zina ve diğer ciddi günahları alışkanlık edinenlerin “Tanrı’nın Krallığında mirası olmayacak” (Galatyalılar 5:19-21; 1. Korintoslular 6:9-11). Yehova Tanrı’ya iman edenler hangi milletten olurlarsa olsunlar birlik içinde olmalı (Romalılar 2:11; Efesoslular 4:1-6). Muhtaç durumda olan iman kardeşlerine ellerindekini sevinçle vermeliler (2. Korintoslular 9:7). Pavlus, “Durmadan dua edin” der. Evet, Yehova Tanrı’ya iman edenler dua yoluyla O’na içlerini dökmeye teşvik edilirler (1. Selanikliler 5:17; 2. Selanikliler 3:1; Filipililer 4:6, 7). Tanrı’nın işitmesi için imanla dua etmek gerekir (İbraniler 11:6).

Ailelerin sağlam ve güçlü olmasına ne yardım eder? Kocalar karılarını kendi bedenleri gibi sevmelidir. Kadınlar kocalarına derin saygı duymalıdır. Çocuklar ana babalarının sözünü dinlemelidir, çünkü bu Tanrı’yı memnun eder. Ana babalar Tanrı’nın koyduğu ilkelerden yararlanarak, çocuklarını sevgiyle eğitmeli ve yönlendirmelidir (Efesoslular 5:22–6:4; Koloseliler 3:18-21).

Tanrı’nın amacını aydınlatan bilgiler. Musa Kanunu, birçok maddesiyle Mesih gelene dek İsrailoğulları için korunma sağladı ve yol gösterici olarak hizmet etti (Galatyalılar 3:24). Fakat İsa’nın takipçilerinin Tanrı’ya tapınmak için o kanuna ihtiyacı yoktur. Pavlus Yahudi kökenli Hıristiyanlara, yani İbranilere yazdığı mektupta Musa Kanununun anlamını ve Tanrı’nın amacının Mesih’le nasıl gerçekleştiğini daha da aydınlattı. Pavlus bu kanun kapsamındaki çeşitli düzenlemelerin ileride gerçekleşecek şeylerle ilgili bir fikir  verdiğini açıkladı. Örneğin, hayvanların kurban edilmesi İsa’nın hayatını kurban olarak vereceğine işaret ediyordu; günahların gerçek anlamda bağışlanması İsa’nın ölümüyle mümkün olacaktı (İbraniler 10:1-4). İsa’nın ölümüyle Tanrı Kanun ahdini iptal etti; çünkü artık ona ihtiyaç kalmamıştı (Koloseliler 2:13-17; İbraniler 8:13).

Cemaatin teşkilatlanması için yönlendirmeler. Cemaatte sorumluluk almak isteyen erkekler yüksek ahlak standartlarını benimsemiş ve Kutsal Kitapta belirtilen niteliklere sahip kişiler olmalı (1. Timoteos 3:1-10, 12, 13; Titus 1:5-9). Yehova Tanrı’ya iman edenler birbirlerini teşvik etmek için iman kardeşleriyle düzenli olarak bir araya gelmeli (İbraniler 10:24, 25). İbadet niteliğindeki bu toplantılar yapıcı ve eğitici olmalı (1. Korintoslular 14:26, 31).

Elçi Pavlus Timoteos’a ikinci mektubunu yazdığında tekrar Roma’daydı ve yargılanmak üzere hapishanede bulunuyordu. Yalnızca birkaç kişi onu ziyaret etme cesaretini göstermişti. Pavlus az vakti kaldığını biliyordu. “Bu değerli mücadeleyi sürdürdüm” dedi; “Koşuyu tamamladım ve iman yolundan ayrılmadım” (2. Timoteos 4:7). Pavlus muhtemelen bundan kısa bir süre sonra öldürüldü. Bu elçinin mektupları bugüne dek Tanrı’ya doğru şekilde tapınanlara yol göstermiştir.

(Romalılar, 1. Korintoslular, 2. Korintoslular, Galatyalılar, Efesoslular, Filipililer, Koloseliler, 1. Selanikliler, 2. Selanikliler, 1. Timoteos, 2. Timoteos, Titus, Filimon ve İbraniler kitaplarına dayanır.)