Yaklaşık 3.500 yıl önce, İsrailoğulları Vaat Edilmiş Topraklara girmek üzereyken Tanrı onları Mısır’da karşılaşmış oldukları ‘kötü hastalıklardan’ koruyacağını söyledi (Tekrar 7:15). Tanrı’nın onları korumak için yaptığı şeylerden biri, hastalıkların önlenmesi ve hijyen konusunda ayrıntılı talimatlar vermesiydi. Örneğin;

•   İsrail halkına verilen Kanun, yıkanma ve kıyafetlerin yıkanmasıyla ilgili emirler içeriyordu (Levioğulları 15:4-27).

•   İnsan dışkısı konusunda Tanrı şunu emretmişti: “İhtiyacını gidermek için ordugâhın dışında özel bir yer olacak, oraya gideceksin. Elinin altındaki aletler arasında bir de kazık bulunacak; dışarıya çıkıp çömeldiğin zaman onunla toprakta bir çukur kazacaksın ve dönüp dışkını örteceksin” (Tekrar 23:12, 13).

•   Bulaşıcı bir hastalığa yakalandığı düşünülen biri karantinaya alınır, bir süre diğer insanlardan ayrı tutulurdu. Bu kişi hastalığı iyileşince insan içine çıkmadan önce yıkanmalı ve giysilerini de yıkamalıydı. Ancak o zaman “temiz” sayılabilirdi (Levioğulları 14:8, 9).

•   Ölü bir bedene dokunan herkes karantinaya alınırdı (Levioğulları 5:2, 3; Sayılar 19:16).

 İsrailoğullarına verilen Kanunda tıp ve temizlikle ilgili konularda zamanın çok ötesinde bilgiler yer alıyordu.

 Diğer toplumlarda ise hijyen konusunda çok ilkel standartlar yaygındı. Örneğin;

•   Her türlü atık sokaklara atılıyordu. Çeşitli atıkların, kirli suların ve mikrop bulaşmış yiyeceklerin yarattığı sağlıksız koşullar çok sayıda insanın hastalanmasına ve bebek ölümlerine neden oluyordu.

•   Eski devirlerdeki hekimler mikrop ve patojenler hakkında neredeyse hiçbir bilgiye sahip değildi. Mısırlılar insanları tedavi etmek (!) için kertenkele kanı, pelikan gübresi, ölü fare, idrar ve küflü ekmek kullanıyordu. Tedavi amacıyla insan ve hayvan dışkısı kullanmak da çok yaygındı.

•   Antik Mısır’da Nil Nehri’nin ve sulama kanallarının sularından insanlara çeşitli parazitler bulaşıyordu. Mikrop bulaşmış gıdalar bebeklerin ishalden veya benzer rahatsızlıklardan ölmesine neden oluyordu.

 Öte yandan, İsrailoğulları Tanrı’nın Kanununda belirtilen standartlara uymaktan çok yarar gördüler ve diğer milletlerden daha sağlıklı bir yaşam sürdüler.