24-26 Temmuz 2015 tarihlerinde Avrupa’da benzeri görülmemiş bir bölge ibadeti yapıldı. Tagalog dilini konuşan binlerce Yehova’nın Şahidi, Tagalog halkının memleketi olan Filipinler’den 10.000 kilometreden daha uzak olan İtalya’nın Roma kentinde üç günlük bir bölge ibadeti için bir araya geldi.

Tahminlere göre Avrupa’da 850.000’den fazla Filipinli yaşıyor. Yehova’nın Şahitlerinin Avrupa’daki 60 kadar cemaat ve grubu da ibadetlerini Tagalog dilinde yapıyor ve Filipinlilerle iyi haberi paylaşıyor.

Roma’daki ibadette, tüm bu cemaat ve gruplar kendi dillerinde yapılan üç günlük bir bölge ibadeti için ilk kez bir araya geldi. İbadete katılan 3.239 kişi, daha önce Filipinler’de hizmet etmiş olan ve her günün kapanış konuşmasını yapan Yönetim Kurulundan Mark Sanderson biraderi dinlemekten büyük sevinç duydu.

Bir kişinin kendi anadilinde yapılan bir bölge ibadetine katılması neden önemlidir? İki çocuğunu tek başına yetiştiren Eva şöyle diyor: “Ben çok az İngilizce biliyorum. Ama Tagalog dilinde yapılan bu bölge ibadeti sayesinde Kutsal Kitap öğretileri doğrudan yüreğimi etkiledi.” Eva ve çocuklarının İspanya’dan İtalya’ya yapacakları yolculuktan önce para biriktirmeleri gerekiyordu. Bunun için, daha önce yaptıkları gibi her hafta dışarıda yemek yemektense bunu ayda bir yapmaya karar verdiler. Eva devamen şöyle anlatıyor: “Bu özverimize değdi, çünkü bu bölge ibadetinde anlatılan her şeyi anladım!”

Almanya’da yaşayan Yasmin bölge ibadetine katılabilmek için çalıştığı yerden izin istedi. O şöyle anlatıyor: “Yolculuktan kısa süre önce, bana yapılması gereken çok iş olduğu ve bu yüzden gidemeyeceğim söylendi. Buna rağmen sakin kaldım ve Yehova’ya dua edip patronumla görüştüm. İşleri ayarlayabildik ve böylece bölge ibadetine katılabildim! Avrupa’nın dört bir yanından gelen Filipinli kardeşlerle bir arada olmak inanılmaz bir ayrıcalıktı.”

Avrupa’daki birçok Filipinli yalnızca memleketlerini değil, Avrupa’nın başka bölgelerine göç eden arkadaşlarını da özlüyor. Bu bölge ibadeti sayesinde, artık birbirinin ruhi kardeşi de olmuş olan birçok arkadaş tekrar bir araya geldi (Matta 12:48-50). Fabrice şöyle diyor: “Tanıdığım insanları görmek yüreğimi sevinçle doldurdu!” Bölge ibadetinin sonunda bir hemşire coşkuyla şöyle diyordu: “Bu kocaman bir aile buluşmasıydı!”