Ҳаворийларнинг фаолияти 7:1–60
7 Шунда олий руҳоний ундан: «Бу гаплар ростми?» — деб сўради.
2 Стефан унга қуйидагиларни айтди: «Биродарлар, оталар, сўзларимни эшитиб олинглар. Бобокалонимиз Иброҳим ҳали Хоронга кўчишидан аввал+, Месопотамияда бўлганида, улуғвор Аллоҳимиз унга зоҳир бўлиб:
3 “Ўз юртингдан, қариндош-уруғларинг олдидан чиқиб, Мен сенга кўрсатадиган ерга бор”+,— деган эди.
4 Иброҳим халдейларнинг мамлакатини тарк этиб, Хоронда ўрнашди. Отаси вафот этгач+, Тангри уни ҳозир сизлар яшаётган ерга кўчирди+.
5 Лекин бир қарич* ерни ҳам Иброҳимга мерос қилиб бермади. Аксинча, у фарзандсиз бўлганида, Худо бу ерни унга ва унинг зурриётига* беришни ваъда қилди+.
6 Бундан ташқари, Худо унинг зурриёти 400 йил бегона юртда мусофир ва қул бўлишини, жабр-зулм кўришини айтиб+,
7 шундай деди: “Аммо уларни қул қилган халқни ҳукм қиламан+, сўнг улар ўша жойдан чиқиб, ушбу ерда менга муқаддас хизматни адо этишади”+.
8 Шунингдек, Аллоҳ Иброҳим билан суннат ҳақида аҳд қилди+. Иброҳим Исҳоқни дунёга келтирди+ ва саккизинчи кунда уни суннат қилди+. Исҳоқдан Ёқуб, Ёқубдан эса 12 қабила келиб чиқди.
9 Қабила бошлари Юсуфни кўролмаганларидан+ уни Мисрга сотиб юборишди+. Бироқ Худо у билан эди+.
10 У Юсуфни ҳамма балолардан қутқарди, унга донолик ато этиб, Миср шоҳи фиръавннинг илтифотига сазовор қилди. Фиръавн эса уни Миср ва бутун хонадони устидан бошлиқ қилиб қўйди+.
11 Аммо бутун Миср ва Канъон юртларига қаттиқ очарчилик келди ва ота-боболаримиз озиқ-овқат тополмай қолишди+.
12 Бобокалонимиз Ёқуб Мисрда озиқ-овқат борлигини эшитиб, биринчи марта ота-боболаримизни юборди+.
13 Иккинчи марта боришганида, Юсуф кимлигини акаларига маълум қилди. Шунда фиръавн ҳам Юсуфнинг оила аъзолари келганидан хабар топди+.
14 Юсуф хабар юбориб, отаси Ёқубни ва 75 кишидан иборат+ бутун уруғ-аймоғини чақириб олди+.
15 Ёқуб Мисрга борди+ ва у ерда қазо қилди+. Ота-боболаримиз ҳам у ерда оламдан ўтишди+.
16 Уларнинг суяклари Шакамга кўчирилиб, мақбарага қўйилди. Ушбу мақбарани бобокалонимиз Иброҳим Шакамдаги Хамўр ўғилларидан кумуш пулга сотиб олган эди+.
17 Аллоҳ Иброҳим билан қилган аҳднинг амалга ошиш вақти яқинлашганда, Ёқубнинг авлодлари Мисрда ўсиб кўпая борарди.
18 Бу орада Мисрда Юсуфни танимайдиган бошқа шоҳ тахтга ўтирди+.
19 У халқимизга зулм ўтказарди. Оталаримизни гўдаклари ўлиши учун уларни ташлаб кетишга мажбур қилди+.
20 Шу пайт Мусо пайғамбар дунёга келди. У Худонинг назарида чиройли бўлиб, уч ой отасининг уйида боқилди+.
21 У ташлаб кетилганида+, фиръавннинг қизи уни топиб олиб, ўз ўғлидай катта қилди+.
22 Шунинг учун Мусога мисрликларнинг бор ҳикмати ўргатилди. Натижада у ҳам сўзда, ҳам ишда маҳоратли бўлди+.
23 Мусо 40 ёшга тўлганда, унинг юрагида ўз биродарларидан — Исроил ўғилларидан хабар олиш истаги пайдо бўлди+.
24 Биродарларидан бирига қўпол муомала қилишаётганини кўриб, уни ҳимоя қилди ва мисрликни ўлдириб у учун қасд олди.
25 Мусо, Худо у орқали уларга нажот беришини биродарлари тушунишади, деб ўйлади. Аммо улар тушунишмади.
26 Кейинги кун уларнинг урушиб турганини кўриб, яраштирмоқчи бўлди-да, улардан: “Ахир биродарсизлар-ку. Нега бир-бирингизга озор етказяпсизлар?” — деб сўради.
27 Биродарига озор бераётган одам уни итариб деди: “Ким сени бизларга раҳбар ёки қози қилиб қўйди?
28 Кеча мисрликни ўлдиргандек, балки мени ҳам ўлдирмоқчидирсан?”
29 Бу гапни эшитгач, Мусо қочиб кетиб, Мидиён юртида мусофир бўлиб яшади. Ўша ерда у икки ўғилли бўлди+.
30 Орадан 40 йил ўтиб, Синай тоғи ёнидаги саҳрода ёнаётган бутада унга фаришта зоҳир бўлди+.
31 Мусо буни кўриб донг қотиб қолди. Яхшилаб кўриб олиш учун бутага яқинлашмоқчи бўлганида, бирдан Яҳованинг* овози эшитилди:
32 “Мен ота-боболаринг Худосиман, Иброҳим, Исҳоқ ва Ёқубнинг Тангрисиман”+. Мусо эса қўрқувдан титраганча, ортиқ тикилиб қарашга журъат эта олмади.
33 Яҳова* гапида давом этиб унга деди: “Оёғингдаги сандални еч, чунки сен турган жой муқаддасдир.
34 Мен Мисрдаги халқимнинг жабр-зулм чекаётганини кўриб, оҳ-нолаларини эшитиб+, уларни қутқариш учун келдим. Кел, энди Мен сени Мисрга юборай”.
35 “Ким сени бизларга раҳбар ёки қози қилиб қўйди?”+ — дейишган ўша Мусони, Аллоҳ фариштаси орқали бута ичидан гапириб, раҳбар ҳамда қози сифатида юборди+.
36 Бу киши Мисрда, Қизил денгизда+ ва 40 йил давомида саҳрода+ турли ғаройиботу мўъжизалар кўрсатиб+, халққа раҳбарлик қилди+.
37 Ана шу Мусо Исроил ўғилларига: “Худойингиз биродарларингиз орасидан менга ўхшаган пайғамбарни келтириб чиқаради”+,— деган эди.
38 У саҳрода Исроил халқи орасида юриб, Синай тоғида фаришта+ билан гаплашган+. Шунингдек, у ота-боболаримиз билан бирга бўлиб, бизга айтиб бериш учун жонли, муқаддас сўзларни қабул қилган+.
39 Ота-боболаримиз эса унга бўйсунишни истамай рад этишди+ ва қалбларида Мисрга қайтишни ният қилишди+.
40 Улар Ҳорунга: “Қани, бизни бошлаб юрадиган худолар ясаб бер. Чунки бизни Миср юртидан олиб чиққан анави Мусо билан нима юз берганини билмаймиз”+,— деб айтишди.
41 Шундай қилиб, улар ўша кунларда бузоқ ясаб, ўша бутга қурбонлик келтиришди ва яратган нарсалари шарафига байрам уюштиришди+.
42 Бироқ Худо улардан юз ўгириб, самовий жисмларга сиғинадиган+ бу халқни ўз ҳолига ташлаб қўйди. Пайғамбарлар китобида айтилганидай: “Эй Исроил хонадони, саҳрода 40 йил мобайнида назрлару қурбонликларни Менга келтирганмидингиз?
43 Йўқ, сизлар худойингиз Малахнинг*+ чодирини ҳамда илоҳингиз бўлмиш Рифоннинг юлдузини ясаб, сиғиниш учун уларни кўтариб юргандингиз. Шунинг учун Мен сизларни Бобилга сургун қиламан”+.
44 Саҳрода ота-боболаримизда шоҳидлик чодири бор эди. Аллоҳ Мусо пайғамбарга гапирганда, унга чодир ясашни буюрди ва у кўрган намунасига биноан уни ясади+.
45 Ота-боболаримиз уни мерос сифатида қабул қилиб, Ёшуанинг етакчилигида Худо уларнинг олдиларидан қувиб чиқарган+ халқларнинг ерига олиб киришди+. Чодир Довуд пайғамбарнинг давригача ўша ерда қолди.
46 Довуд эса Тангрининг марҳаматига сазовор бўлди ва Ёқубнинг Худосига маскан қуришга мушарраф бўлиш учун рухсат сўради+.
47 Аммо бу масканни Сулаймон қурди+.
48 Лекин пайғамбар айтганидай, Аллоҳ Таоло инсон қўли билан ясалган жойда яшамайди+.
49 “Осмон Менинг тахтим+, ер эса оёқ қўядиган курсимдир+. Шундай экан, Мен учун қандай уй қура оласиз? — демоқда Яҳова*. — Қайси жой Менга маскан бўла олади?
50 Буларнинг ҳаммасини қўлларим билан яратмадимми?”+
51 Эй, юраги ва қулоғи суннат қилинмаган қайсар одамлар! Сизлар ҳам ота-боболарингиз сингари доимо муқаддас руҳга қарши турасизлар+.
52 Ота-боболарингиз таъқиб қилмаган пайғамбар борми?+ Одил кишининг келишини башорат қилганларни ҳам улар ўлдиришган-ку+. Сизлар ҳам энди ўшанинг хоинлари ва қотиллари бўлиб қолдингизлар+.
53 Сизлар фаришталар орқали берилган Тавротни қабул қилдингизлар+, аммо унга риоя этмадингизлар».
54 Бу гаплардан улар ниҳоятда ғазабланиб, тишларини ғижирлата бошлашди.
55 Муқаддас руҳга тўлган Стефан осмонга қаради-да, Аллоҳдан порлоқ нур таралаётганини ва Худонинг ўнг томонида турган Исони кўрди+.
56 Сўнг шундай деди: «Мен осмон очилганини ва Тангрининг ўнг томонида турган+ Инсон Ўғлини+ кўряпман».
57 Улар овози борича бақириб, қулоқларини бекитишди-да, ёппасига унга ташланишди.
58 Кейин уни шаҳардан ташқарига судраб чиқиб, тошбўрон қила бошлашди+. Гувоҳлар+ бўлса устки кийимларини Шоул исмли бир йигитнинг олдига қўйишди+.
59 Улар тошбўрон қилишаётганда Стефан Исога хитоб қилиб: «Эй Ҳазратим Исо, ҳаётимни* қўлингизга топширяпман»,— деб айтди.
60 Сўнг тиз чўкиб, баланд овозда шундай деди: «Эй Яҳова*, уларни бу гуноҳи учун жазолама»+. Буларни айтгач, жон берди*.
Изоҳлар
^ Сўзма-сўз «оёқ изичалик».
^ Сўзма-сўз «уруғига».
^ Ёки «нафас». Сўзма-сўз «руҳ».
^ Сўзма-сўз «ўлим уйқусига кетди».
