მუშო ოკო რაგად, ვარ. ჩქი კარდოკარ რეგულარულო ფქადაგენთ, მარა თენა ვა ნიშნენს, ნამდა აუცილებერო გინოფსკიდუთ (ეფესოელები 2:8). მუშენ იფჩიებუთ თეს?

 დეფიქრით ართ მაგალითშე: წერმიდგინით, ართ ქველმოქმედიქ ხალხის უწუ, ნამდა დანიშნულ დრო დო ადგილს ქიმიშეს-და, საჩუქრეფს მიღენდეს. თე პიროვნებაშ დაპირებას ქიდეჯერენდით-და, ხომ ქიმიაჸუნუდით თიშ მითითებეფს? მუშო ოკო რაგად, ქო. ხვალე თეს ვეგეჯერდუდით დო თქვან მეგობრეფ დო ოჯახიშ წევრეფს ხოლო ქუგაგებაფუანდით თე ამბეს. თიმწკუმა ხოლო, მუჟამსით თი პიროვნებაშ არძა მითითებას შეასრულენდით დო მიღენდით საჩუქარს, ქიფიქრენდითო, ნამდა თენა დემსახურით? მუშო ოკო რაგად, ვარ; მუშენდა თე საჩუქარ დაუმსახურებელ ძღვინ რე.

 თეშნერო, იეჰოვაშ მოწმეეფს ხოლო წანა, ნამდა ღორონთიშ დაპირებულ მარადიულ სიცოცხლეს ხვალე თინა მიღენს, მით დემორჩილებ თის (რომაელები 6:23). ჩქი ირნერო ვოცადუთ, ჩქინ რწმენა შხვეფს ხოლო გუზიარათ, ნამდა თინეფქ ხოლო მიღან თი კურთხევეფ, მუდგას ღორონთ მოპირნა. მარა ვა ფიფქრენთ, ხვალე თინა გინმოსკილიდუანა, ნამდა ფქადაგენთ (რომაელები 1:17; 3:28). დასურო, ნამთინ ადამიანს ვეშიალებე დემსახურას თეცალ ძღვინ ღორონთშე. „თიქ ჩქინ სიმართლეშ საქმეეფიშ გურშენ ვარინ, მუშ ჭყოლოფათ დამირსხეს“ (ტიტე 3:5).